سلمان بای - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان تبریز
مبین نصیرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان تبریز
رسول قنبری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- دانشگاه شهید مدنی آذربایجان تبریز

آنچه که در طراحی سازه های بلند مد نظر است طراحی اعضای سازه برای مقابله با بدترین حالت بارگذاری است که در طول عمر سازه بر آن اثر می گذارد لذا رسیدن هر یک از اعضا سازه به حد نهایی شکست قابل قبول نبوده و بدلیل اهمیت سازه های بلند می بایست کلیه اعضا اعم از تیر و ستون و سقف و سیستم های مقاوم سازه ای هر گز حد نهایی باربری خود را نبینند. برای سازه های ساخته شده بر روی خاک نرم، حرکت شالوده عموما متفاوت با حرکت میدان آزاد بوده و یک مولفه دورانی ناشی از انعطاف پذیری تکیه گاه بر حرکات افقی شالوده اضافه می شود این مولفه دورانی برای سازه های بلند می تواند مهم باشد حضور لایه خاک ، محتوای فرکانسی حرکت زمین را تغییر داده و فرکانس های بالای آن را فیلتر می کند. اثر لایه خاک بر روی امواج زمین لرزه ، نتیجه یک فرایند پراکنش پیچیده است که می توان به صورت بزرگنمایی یا کوچک نمایی دینامیکی در فرکانس های مختلف بروز کند اثر سازه در پاسخ ساختگاه به دو صورت انعکاس موج و انکسار آن خود را نشان می دهد. در هنگام زلزله نیروهای اینرسی در جرم ساختمان باعث ارتعاش می گردند افزایش جرم دو تاثیر نامطلوب در طراحی زلزله دارد اولا باعث افزایش نیروی زلزله می شود ثانیا باعث کمانش در المان ها عمودی مانند ستون ها و دیوارها می شود در اثر نیروی جانبی اعضای قائم دچاز تغییر شکل شده و بار محوری عضو، خمش ثانویه ای را به وجود می آورند.تامین سختی مناسب به خصوص سختی جانبی سازه، یکی از عوامل اساسی طراحی ساختمان های بلند است در حد نهایی مقاومت ، تغییر شکل های جانبی باید به طریقی محدود گردند که اثرات ثانویه ناشی از بارگذاری (p-D( باعث شکست و انهدام سازه نگردد.

سازه ، سازه های بلند، زلزله، بارگذاری