حسام الدین محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
جواد واثقی امیری - دانشیار دانشکده عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
غلامرضا عبدالله زاده - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

زمانی که ساختمان ها از یک حد مشخص بلندتر ساخته می شوند، سیستم های سازه ای معمولی به هیچ وجه مناسب نخواهند بود. این به دلیل این حقیقت است که در ساختمان های بلند شاخص صلبیت و پایداری نسبت به شاخص مقاومت از اهمیت بیشتری برخوردار است. به منظور پاسخ به این مشکل سیستم جدیدی به نام "سیستم لوله ای" ابداع شده است. در این سیستم ستون های بیرونی در محیط ساختمان با فاصله نزدیک نسبت به هم قرار گرفته اند و به وسیله تیرهای عمیقی در طراز هر طبقه به هم متصل شده اند. سیستم جدید بقدری موثر است که در بسیاری از موارد می تواند مصالح مصرفی را نسبت به سیستم های معمول سازه ای کاهش دهد. مزیت دیگر این سیستم در ایجاد انعطاف پذیری در طراحی سیستم داخلی و کاهش تغییر شکل جانبی می باشد. در این سیستم به دلیل انعطاف پذیری تیرهای محیطی تغییر شکل های برشی ایجاد می شود. این پدیده " اثر لنگی برش" نامیده می شود و کارایی سیستم لوله ای را کاهش می دهد. در سال های اخیر مطالعات زیادی برای شناخت این پدیده صورت گرفته است. اکثر این مطالعات بر روی ساختمان هایی با پلان های مستطیلی صورت گرفته است.در این پژوهش ساختمان با پلان دایره ای مورد ارزیابی قرار گرفته است. به دلیل تقارن این بررسی برای جهت x صورت گرفته است. برای تحلیل سازه ها از تحلیل طیفی آیین نامه 2800 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که قاب های داخلی می تواند در کاهش لنگی برش موثر باشد. همچنین با توجه به نتایج به دلیل افزایش لنگی برش با کاهش یافتن ارتفاع ساختمان ها استفاده از سیستم لوله ای در سازه های بلند تر مقرون به صرفه تر است.

لنگی برشی ، ساختمان های بلند ، پلان دایره ای