یاسمن ستایش - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز
محمد علی آبادی - استادیار گروه آموزشی معماری دانشکده هنر و معماری شیراز

مسکن به عنوان محملى براى قرار یافتن و به آرامش رسیدن، بخشى از هستى انسان را شکل میدهد که منبع اصلى هویت و امنیت فردى و جمعى تلقى میگردد. از این رو توجه به فاکتورهای هویت بخش مسکن و لحاظ کردن آن ها در طراحی ضروری به نظر میرسد. روش زندگی به عنوان راه مشخص از نحوه فعالیتها و رفتار، استفاده از مکانها، زمان و اشیا که ریشه در فرهنگ و جنبه های ذهنی افراد دارد، میتواند روشی در خصوص مطالعه محیط و برنامه ریزی محیط های مسکونی در جهت احراز هویت ساکنان مسکن گردد. این مقاله با هدف شناسایی عوامل هویت بخش محیط های مسکونی به مطالعه و تطبیق الگوی هویت مکان بر مبنای معیارهای روش زندگی از طریق مطالعات کتابخانه ای میپردازد . نتایج بررسی بیان میدارد تطابق محیطهای مصنوع بالاخص مسکن - به عنوان تاثیرگذارترین فضا در زندگی انسان- با روش زندگی ساکنان غنای شخصیت فردی و اجتماعی افراد را به دنبال خواهد داشت؛ علاوه براین هویت مکان را نیز متضمن مینماید.

هویت، روش زندگی، فعالیت، انسان، مسکن