مهسان زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد معماری

فضای معماری به بیانی ، مکان یا ظرفی است که در ان بخشی از فعالیت های مربوط به زندگی بشر صورت می پذیرد بنابراین فضای معماری با زندگی رابطه ای ناگسستنی دارد اثر معماری ان هنگام درک می وشد که فرد به عنوان بهره بردار در فضای محصول معماری (خانه) قرار گیرد. در معماری هدف شکل زندگی انسان است و ما می خواهیم مطلوب ترین شکل زندگی انسان را به او بدهیم در این مقاله سعی شده است رابطه بین مقیاس انسانی، فضا، تناسبات و ارگونومی انسان و تاثیر طرف بر مطروف مورد بررسی قرار گیرد معمار با در نظر گرفتن ابعاد فضاها ، مناسب با توان ادراکی و حرکتی انسان، شکل زندگی مطلوب را برای مردم ایجاد کند مرکز توجه پژوهش حاضر بررسی نیازهای انسان در معماری می باشد و برقراری رابطه انسان با فضا با اصول انسان محوری مورد بررسی قرار گرفته است با بررسی این رابطه ها می توان نتیجه گرفت که انسان در فضای معماری زندگی می کند به فضا فکر می کند و فضا را خلق می نماید پس وظیفه یک معماری هنر به نظم دراوردن فضاست و انسان تا زمانی که افعال خود را منظم نکند و به زندگی خود نوعی سازمام نبخشد نمی تواند فضا را به نظم در آورد برای برقراری این ارتباط لازم است ابعاد فضاها متناسب با توان ادراکی و حرکتی انسان باشد و از طرف دیگر فرد بتواند تصویری از کلیت فضا در ذهن خود ترسیم نماید فضایی که نتوان بر کلیت ان وقوف یافت در رابطه ای متوازن با انسان قرار نمی گیرد بلکه بر او مسلط می شود و از این جهت فاقد مقیاس انسانی است.

معماری، ظرف، زندگی، مظروف، مقیاس، مردم واری