محمد مهدی آذری - کارشناسی ارشد معماری
علی حسینی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک
فهیمه سادات سجادی راد

هر جامعه زیستی برای تعیین هویت و شاخصه های خود نشانه هایی دارد که از آن نیز به عنوان «نماد» یاد میشود. این نمادها که گاه جزء آثار باستانی یا طبیعی و گاه مصنوعی (انسان ساخت) می باشد در صورت مقبولیت عموم جامعه تبدیل به نماد و شاخصه آن شهر و جامعه می شود. شهرهای ایرانی و اسلامی حاصل فرهنگ و تمدن دیرینه ای می باشد که روابط اجتماعی در آن بر پایه ارزشها و هویتبومی و ملی شکل گرفته است. شهرهای برخوردار از محیط بصری مطلوب قادر هستند با وسعت بخشیدن به تجربه زیباشناختی شهروندان و گردشگران، باعث ارتقای تصویر ذهنی جامعه از خویش و تقویت غرور بومی و ملی شود. تا با اعتلابخشیدن به شکل شهر در سطح ملی و بین المللی، توان رقابتی شهر را برای جذب عموم مردم به شهر تقویت نماید. نشانه و نمادها از کهن ترین و پرنفوذترین ابزاری بوده است که در جهت ظهور و آشکارسازی مسائل پنهان جهان مادی و معنوی به کار گرفته شده است. و هویت و فرهنگ بومی و ملی دارای نمادها و نشانه های بیشماری می باشد. اغلب شهرهای ایرانی دارای تصاویر بصری ذهنی ضعیفی از شهر می باشد و می توان ساختار و انگاره های ذهنی عموم مردم از شهر را در سطوح ملی و بین المللی افزایش داد. هدف این مقاله تبیین و بررسی کاربرد نمادها و نشانه ها و انعکاس هویت ملی و بومی در شهرها از طریق المان های شهری می باشد.

نشانه، نماد، المان های شهری، مجسمه های شهری، هویت ملی و ایرانی