سید رحمان اقبالی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
سمیرا پروردی نژاد - کارشناس ارشد معماری از دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

در گذشته یکی از پایه های شکل گیری معماری ایرانی اقلیم بوده است اقلیم تاثیر اساسی بر روی کارایی و مصرف انرژی در خانه های ایران به خصوص مناطق گرم و خشک داشته است شرایط بد آب و هوایی مردم این مناطق را مجبور به ساختن خانه هایی با استراتژی های ویژه کرده است تا با حداکثر سازگاری با ویژگی های طبیعی به بهترین نحو شرایط را برای زندگی مهیا کنند اما نگاه به مسئله اقلیم به مروز زمان در زوند تکامل خانه های مسکونی تا به امروز همگام با پیشرفت تکنولوژی به گونه ای دیگر مد نظر قرار گرفته است در این میان به مروز توجه به معیارهایی چون بافت شهری متراکم جهت یابی مناسب، فرم بنا، جنس مصالح، اهمیت وجود حیاط، گیاهان و آب در کنار هم کمرنگ تر شدند و با حذف عناصر اقلیمی چون ایوان و بادگیر این روند تکامل پیدا کرد هدف از این تحقیق اول مقایسه استراتژی های اقلیمی در نظر گرفته شده توسط معماری سنتی و معاصر در بافت شهری و خانه های مسکونی به عنوان کوچکترین جزء این بافت ها و بعد استخراج الگوهای مناسب از بخش سنتی و معاصر با توجه به پاسخگویی این الگوها به شرایط نامناسب اقلیمی شهر شیراز به عنوان جمع بندی است که نهایتا منجر به دست یابی الگوهای مناسب برای معماری پایدار حال و آینده ساختمان های مختلف این شهر علاوه بر مسکونی شود در این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی در کنار هم به بررسی و ارزیابی نحوه طراحی مسکن و بافت شهری سنتی و معاصر در مقابل اقلیم پرداخته می شود.

الگوهای طراحی، اقلیم گرم و خشک نیمه بیابانی ایران، شیراز، معماری سنتی، معماری معاصر