الهه قبادی ساکی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
فازمه طباطبایی ملازی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
ژاله صابرنژاد - عضو هیئت علمی دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

مطالعات صورت گرفته در زمینه زیستگاه های بومی ایران در اقلیم گرم و مرطوب و گرم و خشک همواره به نقش حیاط مرکزی به عنوان عنصر اساسی در تعدیل جریان هوا و بالا بردن سطح آسایش در این خانه ها تاکید داشته است مقاله حاضر نیز با انتخاب و بررسی جامعه آماری شامل 50 خانه روستایی در سواحل شمالی خلیج فارس که دارای طراحی بومی همساز با اقلیم منطقه می باشند به دنبال باز زنده سازی عنصر حیاط مرکزی و استفاده بهینه از آن می باشد تا بدین صورت با طراحی مناسب و کاهش رطوبت و گرمای محیط و در نتیجه کمتر شدن استفاده از وسایل خنک کننده و رطوبت زدای مکانیکی به حفظ حیات محیط زیست منطقه کمک شود. به این منظور با انحام مطالعات کتابخانه ای و بررسی های کمی و کیفی الگوی طراحی حیاط مرکزی به عنوان بخشی از فضای کالبدی خانه های این اقلیم به دست آمده است و در نتیجه تحلیل داده های حاصل از مطالعات راهکارهایی در جهت استفاده از حیات مرکزی و تعدیل هوای محیط در طراحی خانه های کنونی ارائه شده است این مطالعه حاوی جداول محاسبات کمی به صورت تفکیکی از جمله شکل حیاط، تناسبات حیاط و شیوه استقرار آن و همچنین جدولی شامل بررسی عنصر حیاط در پلان و مقطع در 3 نمونه از خانه های بومی لافت در جزیره قشم می باشد.

طراحی بومی، حیاط مرکزی ، اقلیم گرم و مرطوب، سواحل خلیج فارس