نقش عناصر طبیعی بر انعطافپذیری فضاهای آموزشی در جهت رشد و شکوفایی خلاقیت

امروزه صاحبنظران خلاقیت را دانشی بنیادی برای هرگونه تغییر و نوآوری می دانند از سویی یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است و دارای اهمیت و حساسیت بسیار زیادی می باشد.یکی از رسالت های مهم تعلیم و تربیت، شکوفایی استعدادها،پرورش خلاقیت، ارتقاء فرهنگ خلاق و به طور کلی رشد و توسعه منابع انسانی است. در سالهای اخیر با توجه به رشد روزافزون و وسعت تغییرات روشهای آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، درکانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است.چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود میتواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری و خلاقیت دانش آموزان را تقویت و یا تضعیف نماید. نتایج بدست آمده دلالت بر تأثیر عوامل طبیعی همچون نور، منظرطبیعی، فضای سبز داخلی و خارجی و ... بر افزایش میزان خلاقیت و نهایتا ارتقای کیفیت یادگیری کودکان در مقطع سنی 7 تا 13 سال دارد و نشان میدهد که انعطاف پذیری در فضا از جمله راهکارهایی است که برای ایجاد انگیزه در جهت بروز خلاقیت کودکان در فضاهای آموزشی به کار گرفته می شود. تطبیق پذیری و تغییر پذیری فضاهای انعطافپذیر پاسخی است که علاوه بر اینکه فضاهایی پویا و جذاب برای دانش آموزان و معلمان ایجاد میکند، ارتقای خلاقیت دانشآموزان را به همراه دارد. این تحقیق می کوشد تا با مطالعات کتابخانه ای و استناد به واقعیات روانشناختی کودکان و بهره گیری از قابلیتهای محیطی مؤثر بر ذهن و رفتار کودکان و تحلیل آنها در ابتدا نقش انعطاف پذیری در فضای آموزشی را شناسایی کرده و سپس تأثیر مؤلفه "عوامل طبیعی" بر "ارتقای خلاقیت" کودکان را در محیط کالبدی تحلیل نماید و نهایتا تأثیر این مؤلفه بر رشد و شکوفایی خلاقیت کودکان در محیط های آموزشی دیدهمی شود.

Keywords:

محیط انعطافپذیر , عوامل طبیعی , خلاقیت , فضاهای آموزشی , تطبیق پذیری , تغییرپذیری