تینا اسمعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور
حامد کیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور
غلامرضا جانباز قبادی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

این مقاله سعی دارد استفاده از رویکرد انسجام فضایی را در برنامه ریزی فضایی پایدار نواحی ساحلی استان مازندران در دسته پژوهش های توصیفی - تحلیلی با اتکا به تکنیک تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مورد تحلیل قرار دهد که زمینه های میانکنش فضایی مناطق، شرایط شباهت و مکمل بودن مناطق ، زمینه های مجاورت فضایی، وابستگیهای منطقه ای و همبستگیهای شبکه ای مناطق ساحلی مازندران در بخش های مختلف را بررسی و همچنین عوامل و نیروهای موثر بر تحول سازمان فضایی منطقه و همگرایی فضایی سکونتگاه های ساحلی را شناسایی نماید و با ارائه راهبردهایی در کاهش ناپایداری های این منطقه کمک نموده تا با توجه به شرایط و ویژگیهای درونی خود و همسویی با نظم حاکم بر کل پهنه، رشد و توسعه یابدکه هر منطقه عملکرد و نقش خاصی را مبتنی برقابلیتهای خویش در سطح پهنه مورد نظر ایفا نماید. در نتیجه بر اساس مدل ارائه شده، شهرهای منطقه مورد مطالعه (شهرستانهای نور و محمودآباد) در وضع موجود دارای توانایی بالقوه همکاری مؤثر می باشند و قابلیت چندمرکزی شدن به دلیل داشتن شهرهای همسطح هستند ولی سازمان فضایی منطقه ای این شهرها به صورت ناقص شکل گرفته اند از این رو به عنوان نمونه موردی به پژوهش در سطح این شهرها پرداخته میشود.

حکمروایی خوب ، توسعه پایدار، رویکرد انسجام فضایی، نواحی شهری همکار، میان کنش فضایی