ابراهیم فیروزی مجنده - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی
قاسم هژبر پور - مدرس دانشگاه محقق اردبیلی و رئیس گروه هواشناسی کشاورزی اداره کل هواشناسی استان اردبیل،
رضا کانونی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی،

با بررسی تحولات شهرنشینی ایران در چند دهه اخیر، شاهد رشد افسار گسیخته ی تمایلات شهرنشینی و به تبع آن افزایش نرخ شهرنشینی بوده ایم که این خود نتیجه ی افزایش جمعیت و مهاجرت های روستا _ شهری بوده و به توسعه فیزیکی شهرها انجامیده است. اغلب مواقع، توسعه فیزیکی شهرها بدون برنامهریزی از پیش تعیین شده صورت گرفته و منجر به معضلات بغرنجی در آینده شده است. شهر اردبیل نیز بعد از اینکه به عنوان مرکز استان اردبیل انتخاب شد در کانون توجه مهاجران روستا_ شهری قرار گرفته، به تناسب پذیرش مهاجرین و بدون توجه به بسترهای محیطی مناسب و محدودیت ها و توان های آن به توسعه ی فیزیکی همه جانبه ای دست یازیده است که در اغلب موارد این توسعه فیزیکی بدون برنامه بوده و موجب به وجود آمدن مسایل و مشکلات خاصی در شهر شده است. لذا توجه به بسترهای محیطی و توان ها و محدودیت های آن میتواند راه گشای مدیران شهری در رابطه با توسعه شهر در جهات مطلوب باشد و به تناسب اراضی با بستر شهری، که جایگزین طبیعت شده، بینجامد. در تحقیق حاضر به منظور ارائه جهات بهینه ی توسعه ی آتی شهر اردبیل، معیارهای تأثیر گذار در توسعه ی فیزیکی شهر شناسایی شده و با روش توصیفی_ تحلیلی به گزینش آن ها و تحلیل اثرات یک به یک معیارها پرداخته شد. در نهایت معیارهای دخیل در توسعه ی آتی شهر اردبیل که به دو دسته طبیعی و انسانی تقسیم شده، در نرم افزار Arc gis 10.2 نقشه سازی و در محیط نرم افزاری Expert Choice وزن دهی شده و در نهایت نقشه استاندارد شده همه معیارها متناسب با وزنشان، همپوشانی یافته و با همدیگر ترکیب شدند. نقشه ی حاصله و خروجی نهایی پژوهش حاضر، نمایانگر طیف اراضی از لحاظ مطلوبیت یا عدم مطلوبیت جهت توسعه آتی شهر اردبیل میباشد که میتوان انتظار داشت با توسعه شهر در اراضی با مطلوبیت بالا، به توسعه متعادل و متوازن شهر اردبیل دست یافت.

محدودیت ها، امکانات، توسعه فیزیکی، همپوشانی وزنی، شهر اردبیل