فرحناز شریفی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین
محسن نجاتیان - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه یزد

با پیشرفت روند شهرنشینی، مدیران شهری بهصورت ناخواسته و بالأجبار میبایست برای اسکان جمعیت امروزین شهرها، نیم نگاهی نیز به بافتهای قدیمی شهرها داشته باشند و در برخی موارد به احیا آنها و اسکان مجدد جمعیت در آنها بپردازند. اما آنچه که امروزه مشهود است این مسأله است که استفادهی از بافتهای تاریخی که بعضاً در برخی شهرها از هویت بالا و شناخته شدهای در سطح شهر برخوردارند، کاملاً ناسازگار با هویت و اصالت آنها صورت میگیرد و بافتی هویتمند، تبدیل به بافتی جدید و کاملاً نوساز، بدون هیچگونه رنگ و بویی از هویت اصیل خود میگردد. محلهی سرشور مشهد نیز از جمله همین محلات میباشد که بهدلیل قدمت آن بهعنوان یکی از محلات اولیهدر روند شکلگیری شهر مشهد و نیز پیوند آن با عنصر اصلی هویتبخش شهر، یعنی حرم مطهر رضوی، امروزه با نوسازیهای صورت گرفته در آن، هر روز از هویت و اصالت تاریخی خود، بیش از پیش دور میگردد. در این پژوهش، با روش تحلیل محتوایی ابتدا به بررسی محتوای هویت و هویت محلات قدیمی پرداخته میشود و در ادامه با روشن نمودن نقش فضاهای جمعی و همگانی محلات در هویت بخشی به آنها، بهدنبال ارائهی راهکارهایی برایباززنده سازی این فضاها و احیا هویت محلات قدیمی گام برداشته میشود.

هویت، محله، فضای جمعی، مشهد، محله سرشور