صدیقه میمندی پاریزی - عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی سیرجان ، کارشناس ارشد شهرسازی

حمل و نقل به عنوان یکی از بخش های توسعه پایدار ، به صورت همزمان زمینه ساز توسعه و اثر پذیر از توسعه بوده و این موضوع سبب توجه بیشتر برنامه ریزان به مقوله حمل و نقل گردیده است .اگرچه چارچوب های پایداری برای حمل و نقل در زمینه ی برنامه ریزی حمل و نقل در دهه های اخیر به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته ، اما موضوع عدالت و تساوی در سیستم های حمل ونقل هنوز در مقایسه با دیگر موضوعات پایداری نسبتأ ناشناخته است.در سطح جهانی ،مفهوم تساوی در حمل ونقل تفاوت هایی در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه دارد،و هنوز با توجه به سرعت رشد در ملت ها ،پیامدهای جدیدی به همراه خواهد داشت. از این رو در این مقاله به بررسی اینکه چگونه سیاست های حمل ونقل در اقتصادهای توسعه یافته و در حال توسعه برای توزیع دسترسی عادلانه به منافع و فرصت ها استفاده می شود ،پرداخته می شود. و به این نتیجه می رسد که در حالی که نگرانی های تساوی در کشورهای توسعه یافته مربوط به رفاه ، اقلیت های قومی و نژادی ، اقشار کم در آمد می باشد در کشورهای در حال توسعه این موضوع مربوط به قسمت هایی بزرگ از جمعیتی که وابسته به برنامه های حمل ونقل برای حداقل دسترسی ایمن هستند می باشد که در حال حاضر مخاطرات زیادی برای کار ، تحصیلات و سرویس های ضروری دارند.

حمل و نقل پایدار ، برابری ، کشورهای توسعه یافته ، کشورهای در حال توسعه