علیرضا خواجه شاهکوهی - عضو هیات علمی دانشگاه گلستان،
مهسا سیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه گلستان،

بر پایه وجود ارتباط دوطرفه بین توسعه پایدار و گردشگری، برای آنکه گردشگری بتواند به توسعه پایدار شهر کمک کند باید اثرات آن در شهر شناسایی شده و مورد توجه قرار گیرد. هرچند عده ای از تأثیرات منفی اجتماعی و زیست محیطی این فعالیت در جوامع میزبان یاد میکنند اما هرگز نمیتوان تحرک و پویایی اقتصادی ایجاد شده ناشی از این صنعت را نادیده انگاشت، به طوری که در اغلب موارد سود و سرمایه اقتصادی حاصل از این فعالیت بر صدمات ناشی از آن غلبه خواهد کرد. شهر تنکابن به عنوان یکی از شهرهای ساحلی استان مازندران به دلیل دارا بودن اقلیم مطبوع و مساعد و مناظر زیبای جنگلی و نواحی ییلاقی و کوهستانی در نزدیکی شهر، گنجینه ای بسیار بزرگ از توانمندیهای طبیعت گردی را در خود جای داده است. در این تحقیق که بهصورت توصیفی – تحلیلی و میدانی میباشد، سعی شده است به بررسی اثرات توسعه صنعت گردشگری در راستای توسعه پایدار شهر مورد سنجش و مطالعه قرار گیرند. بر این اساس پرسشنامهای تنظیم گردید و سپس اعتبار صوری و پایایی تحقیق با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.90 بدست آمده است، جامعه آماری مورد مطالعه با استفاده از فرمول کوکران، 300 نفر از سرپرستان خانوار شهر تنکابن تعیین شدند که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. نتایج بدست آمده از تحلیلهای همبستگی و آمار توصیفی بیانگر رابطه معنادار و 99 درصدی بین توسعه گردشگری و رشد مؤلفه های اجتماعی، اقتصادی و محیطی- کالبدی، به جز در سه مورد افزایش امنیت ، افزایش قدرت خرید ساکنان و توسعه و بهبود اماکن درمانی و بهداشتی را نشان میدهد.

صنعت گردشگری، توسعه پایدار، گردشگری شهری، شهرساحلی