مریم قنبرپور - دانشجوی کارشناسی ارشد،موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی آبا،آبیک قزوین،ایران
حیدر جهان بخش - دکتری معماری،استادیاردانشگاه پیام نور،تهران،ایران

افزایش تقاضای مسکن و ضرورت سرعت پاسخگویی به آن، اغلب موجب نادیده گرفته شدن جنبه های کیفی بناها از جمله استقرار مناسب فرد در محیط فیزیکی تؤام با آرامش و ارتباط با فضاهای باز گردیده که در دراز مدت منجربه نارضایتی ساکنین می شود. با در نظر گرفتن معضلات و مشکلات مجتمع های مسکونی ناشی از حذف حیاط، به نظر می رسد بازآفرینی فضای باز و حیاط موجب پیوند دوباره انسان و محیط طبیعی گردد و تا حد بالایی آرامش و ایجاد رضایت مندی ساکنین راازطریق امکان ارتباط با فضاهای باز،فراهم آورد. این پژوهش پس از شناخت مفهوم و جایگاه حیاط در معماری مسکونی و نقش آن در تأمین رضایت مندی و سرزندگی ساکنین، بازشناسی نقش حیاط واهمیت آن در مجموعه های مسکونی بلندمرتبه را مورد هدف دارد. در این پژوهش از روش همبستگی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسناد و مدارک موجود، امکانسنجی بازآفرینی حیاط در مسکن بلندمرتبه صورت پذیرفته و راهکارهای نهایی برپایه سه مؤلفه ادراک، رفتار و کیفیت و با هدف ارتقای رضایت مندی ساکنین ارائه می گردد.

ایجاد رضایت مندی، بازآفرینی حیاط، مسکن بلند مرتبه