نوید فتاحی سده - دانشجوی مهندسی شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان
علی افیونیان - دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان
افراسیاب فریدون - دانشجوی مهندسی منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان

در سال 996 هجری قمری شاه عباس اول از سلسله صفویان به پادشاهی ایران رسید و در سال 1007 هجری قمری با برگزیدن اصفهان به عنوان پایخت فصل جدیدی در معماری و شهرسازی ایران آغاز کرد این سبک نو پا توسط بزرگانی چون شیخ بهایی، میرفندرسکی، میرداماد، ملاصدرا و ... به اوج شکوفایی خود رسید و به مکتب اصفهان در شهرسازی شهرت یافت . صفویان با گایه گذاری حکومتی ایدئولوژیک بر مبنای اسلام شیعی دوازده امامی و اعلام این شریعت به عنوان دین رسمی کشور فرهنک ایرانی را با ایدئولوزی شیعی آمیختند و در زمان شاه عباس اول این فرهنک ایرانی اسلامی به طور جدی در معماری و شهرسازی ایران متجلی شد این مکتب روح شهر را بر کالبد آن ارجح می شمارد و بر پایه روابط اجتماعی میان مردم در محله و به طور کلی شهر استوار است با بررسی ابعاد طراحی و برنامه ریزی شهری در این مکتب به روش تفسیری تاریخی ، نقش فرهنگ در این مکتب را بررسی می کنیم و نتیجه می گیریم که چون این نگرش در شهرسازی شهر را موجودی زنده و پویا می شمارد فرهنگ و فرهنگ گرایی در جزء جزء آن نمود پیدا می کند و به طور کلی این مهم یک اصل لاینفک در این مکتب شمرده می شود.

شهرسازی مکتب اصفهان، شهرسازی فرهنگ کرا، فرهنگ ایرانی اسلامی، صفویه