بررسی تجزیه مواد آلی کلردار در روش زیست پالایی خاک های آلوده

یکی از مهم ترین چالشهایی که در برابر سازمانهای محیط زیست در اقصی نقاط دنیا قرار دارد، مبارزه با آلودگی منابع خاک از یک طرف و احیاء و پاکسازی مکانهای آلوده شده از طرف دیگر است. با توجه به محدود بودن منابع خاک و آبزیرزمینی، آلودگی خاک یکی از مهمترین معضلات زیست محیطی هر ملتی است و در صورتی که خاک آلوده پاکسازی و تصفیه نشود می تواند چرخه های زیستی موجود در طبیعت را مختل کرده و حتی در نهایت منجر به آلودگی آبزیرزمینی به عنوان اصلی ترین منبع آب آشامیدنی گردد. یکی از جنبه های توسعه پایدار پرداختن به پاکسازی خاک های آلوده عمدتا به ترکیبات نفتی است. آلودگی های نفتی، از جمله رایجترین و خطرناک ترین آلاینده هایی هستند که باعث آلودگی محیط زیست می شوند. حلال های کلردار مانند تتراکلرواتیلنPCE تری کلرواتیلن TCE دی کلرواتیلنDCE و وینیل کلرایدVC جزو شایع ترین آلاینده ها هستند. این مواد شیمیایی جزو آلاینده های پایدارآب زیرزمینی بوده و همه آنها به عنوان عوامل سرطان زا، جهش زا و یا سموم خطرناک برای انسان شناخته شده اند. از بین این آلاینده گسترده هیدروکربن های کلردار بسیار حائز اهمیت هستند. برای مقابله با آلودگی های نفتی در خاک روش های مختلفی وجود دارد که در این میان بی تردید زیست پالایی یکی از کارآمدترین، مقرون به صرفه ترین و سازگارترین روش ها با محیط زیست می باشد. زیست پالایی یکی از روش های زیستی درمان خاک آلوده می باشد که در آنمیکروارگانیسم های موجود در خاک نقش اصلی را ایفا می کنند. در این پژوهش مسیر های تجزیه و تغییر مواد آلی کلردار تحت شرایط بی هوازی و هوازی و همچنین مکانیسم های غالب بررسی شده است. همچنین تغییر بی هوازی و هوازی CAH ها در متابولیسم مشترک در دو حالت زیستی و غیر زیستی مطرح شده است

Keywords:

تجزیه بیولوژیکی , کلر , زیست پالایی , کومتابولیسم , تغییر