رکسانا صالح - دانش آموخته کارشناسی ارشد، عضو باشگاه پژوهشگران و نخبگان جوان، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران
مه لقا قربانلی - استاد، گروه زیست شناسی،دانشکده علوم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران
مهین قائمی - استادیار، گروه زیست شناسی،دانشکده علوم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران

آویشن دنایی از خانواده نعناعیان گیاهی است چند ساله که یک گونه انحصاری در ایران می باشد. با توجه به در معرض خطر قرارگرفتن این گیاه به علت استفاده بی رویه به عنوان گیاه دارویی سنتی و غیره، کشت بافت - T. daenensis جهت افزایش کمیت و کیفیت مواد مؤثره آن از طریق کالوس زایی با استفاده از تیمارهای مختلف هورمونی بر روی جداکشت های برگ و ساقه و ریشه صورت گرفت. در این آزمایش از دانه رست های استریل قطعات 11 میلی متری از برگ، ساقه و جدا گردید. در محیط کشت MS با غلظت های متفاوت از نفتالین استیک اسید، بنزیل آمینو پورین، )میلیگرم بر لیتر( از برگ و ساقه تشکیل کالوس مشاهده شد. تیمارهای مورد بررسی اثر معنیداری بر میران تیمول اندازهگیری شده داشت. نتایج نشان داد که کال های حاصل از جداکشت های مختلف، در سطح 1 درصد تاثیر معنیداری بر میزان تیمول داشته است به طوری که بیشترین میزان تیمول مربوط به کال های حاصل از جداکشت برگ و کمترین میزان آن هم مربوط به کال های حاصل از جداکشت ساقه بود

آویشن، بنزیل آمینوپورین، کالوسزایی، نفتالین استیک اسید