آرمان جعفری - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
عبدالصمد کرامت - استادیار گروه شیلات دانشکده شیلات و علوم دام دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
حسین اورجی - استادیار گروه شیلات دانشکده شیلات و علوم دام دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
مسعود کوشا - دانشجوی دکترای شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.

در مطالعه حاضر، از ماکرو جلبک دریایی قرمز Gracilaria persica برای جذب زیستی آمونیوم استفاده شد. در این آزمایشات تاثیرهمزمان سه فاکتور اصلی غلظت اولیه آمونیوم0/5و2و3/5 میلی گرم برلیتر phاولیه محلول حاوی امونیوم 3و6و9 وزن بیوماس جلبک ها 0/5و1و1/5 میلی گرم برلیتر بر روی راندمان حذف آمونیوم مورد ارزیابی قرار گرفت. راندمان حذف آمونیوم همواره با افزایش غلظت اولیه آمونیوم از0/5به 3/5میلی گرم بر لیتر، افزایش نشان داد و با افزایشph اولیه محلول حاوی امونیوم از3 به 9 ووزن بیوماس جلبک ها از0/5تا1/5 میلی گرم بر لیتر، ابتدا افزایش و در ادامه کاهش یافت. در شرایط آزمایشی بهینه شده غلظت امونیوم 1میلی گرم برلیتر با ذوزجاذب 1g/l در7PH مدل های سینتیک مختلفی همچون معادله شبه درجه اول ، شبه درجه دوم و داخل ذره ای به عنوان مدل های رایج جهت تعیین سرعت واکنش در سطح جلبک ها استفاده شدند، که مدل شبه درجه دوم بهترین تناسب را با داده های آزمایش نشان داد>0/99 روش اسپکتروسکوپی مادون قرمز برای فراهم آوردن اطلاعاتی درباره طبیعت واکنش انجام شده بین گروه های عاملی موجود درسطح دیواره سلولی گونه های جلبکی مورد آزمایش با یون های آمونیوم انجام گردید. این مشاهدات نشان داد که چندین گروه عاملی خصوصا گروه های کربوکسیل، هیدروکسیل و آمین در سطح زیست توده های جلبکی مسئول اتصال یونهای آمونیوم به سطح جلبک ها در فرآیند جذب زیستی هستند. علاوه براین، تفاوت راندمان های حدف آمونیوم توسط زیست توده های جلبکی می تواند ناشی از تفاوت در برخوردهای رخداده بین مولکول های آمونیوم و زیست توده های جلبکی باشد.

جذب زیستی ، Gracilaria persica ، مدل سینتیک شبه درجه دوم ، آمونیوم