محمدرضا احمدنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

اسکان غیررسمی یکی از چهرههای بارز فقر شهری است که درون یا مجاور شهرها به شکل خودرو و فاقد مجوز ساختمان و برنامه رسمی شهرسازی با تجمعی از اقشار کم درآمد و سطح نازلی از کمیت و کیفیت زندگی شکل می گیرد. این مسئله در کشور ما نیز به یکی از معضلات شهرهای بزرگ خصوصاً کلانشهرهای کشور تبدیل شده است و مدیریت شهری را برای رفع این مشکل به تکاپو واداشته است.کلانشهر اهواز نیز از این مسئله مستثنی نمیباشد و اجتماعات غیر رسمی اطراف این شهر را احاطه نمودهاند. اما چالش پیش رو در رابطه با یکی از این اجتماعات در شرق اهواز (کوی طاهر) میباشد، که دولت در قالب توانمندسازی و ساماندهی این منطقه، سیاست انتقال اجباری(بولدوزری) این ساکنین را پیشنهاد داده است. که این مسئله مخالفت شدید ساکنان را در پی داشته است. لذا مقالهی حاضر قصد دارد ضمن بررسی دلایل وجودی اسکان غیر رسمی و شکلگیری آن در شهراهواز و کوی طاهر، سیاست مذکور را با توجه به شرایط موجود بررسی نموده و به دنبال پاسخ به اینسوال است که آیا این تصمیم در شرایط فعلی میتواند چارهساز باشد یا اینکه مشکلات شهر و این اجتماعات را دو چندان می - سازد. در این مقاله پس از بررسی متغیرهای لازم مندرج در پرسشنامه و با توجه به جامعهی آماری که شامل سرپرستان خانوار کوی طاهر بوده، چنین استدلال میشود که سیاست مذکور در شرایط فعلی نه تنها کاری را از پیش نمی برد بلکه مشکلات شهر، مدیریت شهری و این اجتماعات را دو چندان می سازد. در تحلیل دادهها از نرمافزارهایEXCEL،SPSSو.... استفاده شده است و بر پایهی الگوی تحلیلیSWOTو وزندهی عوامل نظام تحلیل ساماندهی و توانمند سازی کوی طاهر موردبررسی قرار گرفته، که نتایج نشان داد هر دو عوامل داخلی وخارجی بصورت مساوی و یکسان با وزن2/8بروضعیت موجود محله تأثیرگذار بودهاند. در پایان نیز با توجه به شاخصهای اجتماعی، اقتصادی، خدماتی، مدیریتی و ...راهبردهای مناسبی در راستای توانمندسازی و ساماندهی بهینه این منطقه ارائه گردیده است

اسکان غیر رسمی، توانمندسازی، اهواز، کوی طاهر