سپیده ساقریچی - کارشناسارشد برنامه ریزی توسعه منطقهای، دانشگاه علامه طباطبائی
علی خاکساری - دکترای برنامه ریزی شهری و منطقهای، دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی

کشور ایران با داشتن جاذبههای تاریخی، مذهبی و طبیعی و نیز دارا بودن منبع مالی چون نفت دارای تمام پتانسیلی است که یک کشور نیازمند است تا در گردشگری به اوج برسد. وجود جاذبههای مذکور، شرط لازم برای جذب گردشگر است اما شرط کافی نیست؛ عوامل دیگری نیز در کنار جاذبهها ضرورت دارد تا این صنعت در جامعه رونق گیرد که از مهمترین این عوامل زیرساختهای مناسب گردشگری مانند خطوط هوایی مناسب، جادههای استاندارد، امکانات رفاهی و خدماتی مطلوب و ... میباشد. اما از سوی دیگر، ایجاد هرگونه تحول و استانداردسازی خدمات در گردشگری نیازمندانجام مطالعات تطبیقی و کسب آگاهی از تجربیات دیگر کشورهای موفق دنیا است که میتواند کمک شایانی به فعالان این عرصه کند. پژوهش حاضر نیز سعی در بررسی نقش و وضعیت زیرساختهای گردشگری براساس شاخص رقابت سفرو گردشگریTTCI جمعیتی تقریباً برابر و مشابهتهای فرهنگی و جغرافیایی است دارد. روش مورد استفاده در این پژوهش مطالعات تطبیقی اسنادی میباشد. نتایج پژوهش نیز حاکی از آن است که ایران مجموعهای از شرایط بالقوه گردشگری را در اختیار دارد اما به دلیل فقدان و یا ضعف زیرساختهای گردشگری به عنوان مهمترین عامل) و عدم مدیریت کارآمد، به فعلیت تبدیل نگشته و در نتیجه از موقعیت بسیار نامطلوبی در سطح منطقه و جهان برخوردار میباشد. در ایران و مقایسه تطبیقی آن با کشور ترکیه (که دارای مساحتی حدود 5 درصد خاک ایران،

پتانسیلها، زیرساختها، پایداری، گردشگری، توسعه