ناصر عبدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه سیستان و بلوچستان،
فاطمه باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت گردشگری، دانشگاه تهران

توسعه پایدار نقطه ایدهآل صنعت گردشگری و بسیاری از صنایع دیگر است. این رویکرد توسعه بر حفظ تنوع زیست- محیطی، عدالت اجتماعی و اقتصادی تاکید دارد. بعد اجتماعی توسعه پایدار گردشگری با رویکرد گردشگری حامی فقرا در ارتباط است به طوریکه سازمان جهانی گردشگری برنامهای تحت عنوان "گردشگری پایدار- کاهش فقر " را در سال 2002 معرفی نمود؛ که ایجاد توسعه، اشتغال و کاهش فقر افرادی که روزانه کمتر از یک دلار درآمد دارنداز طریق گردشگری، از اهداف اساسی این برنامه است. نوشتار حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و بررسی اسناد و مطالعات کتابخانهای انجام شده است، به بررسی نقش توسعه پایدار صنعت گردشگری در کاهش فقر جوامع در حال توسعه می- پردازد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که توسعه گردشگری پایدار حامی فقرا می تواند از طریق اشتغال فقرا در بخش های مختلف گردشگری، ارائه مستقیم کالا و خدمات بوسیله جامعه محلی، تاسیس نهادهای کوچک و متوسط مقیاس گردشگری متناسب با وسع مالی مردم فقیر جامعه، وضع قوانین مالیات به نفع ساکنین فعال در گردشگری، حمایت از حرکت های داوطلبانه کارآفرینان و سرمایهگذاری در زیرساختهای جامعه محلی، موجب کاهش فقر جوامع در حال توسعه شود. موارد مذکور از جمله استراتژی های فقرزدایی توسعه گردشگری پایدار است. مسلما توان گردشگری پایدار در کاهش فقر در کشورها و مناطق مختلف، متفاوت است و این موضوع به چندین عامل از جمله ماهیت تسهیلات و جاذبهها، حجم و میزان هزینهها، سطح توسعه اقتصادی مقصد، میزان اثر تکاثری درآمدهای گردشگری در مقصد، میزانی که مقصد خود را با فصلی بودن گردشگری وفق میدهد و جامعه محور بودن گردشگری بستگی دارد

گردشگری، توسعه پایدار، کاهش فقر، کشورهای در حال توسعه