ارزیابی آسایش زیست اقلیمی گردشگران با استفاده از شاخص های زیست اقلیمی مورد: شهر کرج

آب و هوا نقش کلیدی در صنعت گردشگری ایفا می کند . در همین راستا در مقاله حاضر سعی شده است آب و هوای شهر کرج به منظور گردشگری با استفاده از شاخص های زیست اقلیمی الگوی اوانز، بیکر و مدل تعادل دمایی مورد ارزیابی قرار گیرد. به منظور برآورد شاخص های مورد نظر میانگین پارامترهای دما، کمینه و بیشینه دما، کمینه و بیشینه رطوبت، سرعت باد و فشار بخارآب طی یک دوره آماری2010-1985 برای ایستگاه سینوپتیک کرج انتخاب گردید. یافته های تحقیق نشان داد که در مقیاس شبانه روز، مدل تعادل دمایی در مقایسه با شاخص بیکر به نحو مطلوب تری ارائه دهنده شرایط آسایشی در این شهر است. در مقیاس شب و روز، الگوی اوانز بویژه در محدوده الف نسبت به شاخص بیکر(شب و روز) با واقعیت اقلیمی کرج سازگاری بیشتری نشان می دهد. طبق الگوی اوانز محدوده الف، آسایش شبانه در هیچیک از ماهها مشاهده نمی شود(تمام ماهها سرد است) و آسایش روزانه در ماههای خرداد، تیر و مرداد شرایط گرم، در شهریور، آسایش و بقیه ماههای سال شرایط سرد را نشان می دهد. در مجموع با توجه به شاخص های مورد بحث می توان به این نتیجه رسید که ماههای اردیبهشت، خرداد، مرداد و شهریور زمان نسبتا مناسبی برای مقصد گردشگری است و از این لحاظ نامناسب ترین زمان در درجه اول فصل زمستان و سپس پاییز است

Keywords:

الگوی اوانز , شاخص بیکر , مدل تعادل دمایی , شهر کرج , گردشگری