ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی لندفرم ها براساس روش پرالونگ مطالعه موردی: شهرستان مشگین شهر

ژئوتوریسم شکل ویژه ای از صنعت گردشگری است که در آن ژئوسایت در مرکز توجه گردشگران قرار میگیرد. یک ژئوسایت میتواند یک چشمانداز، دستهای از اشکال متنوع ناهموایهای سطح زمین (لندفرمها) یا لندفرم منفرد، یک رخنمون سنگی، همچنین لایه های فسیل دار یا یک فسیل بخصوص باشد. این نوع از توریسم مترادف با توریسم جغرافیایی است که هدف آن کشف یک منطقه با تمام عناصر طبیعی و انسانی مرتبط با آن می باشد. شهرستان مشگین- شهر بعنوان یکی از نواحی غنی از لحاظ جاذبههای گردشگری و دارای مکانهای مناسب از جمله غارها، چشمهها، آبشارها، قلعهها، کوهها و...برای توسعه ژئوتوریسم است که میتواند به عنوان یکی از قطبهای جاذب گردشگر در سطح منطقهای و ملی مطرح گردد. تحقیق حاضر بر اساس مدل پرالونگ تعداد محدودی از لندفرم های شهرستان مشگین شهر را مورد ارزیابی و شناسایی قرار داد و نتایج نشان داد لندفرم های شیروان دره سی و آبگرم قوتورسویی بترتیب با عیار گردشگری 54/0 و 43/0 بیشترین امتیاز را بدست آوردند و ارزش بهره وری آن ها نیز 30/0 و 40/0 شد. نتایج بیانگر این است که هرچند ارزش گردشگری شیروان دره سی بیشتر از آبگرم قوتورسویی است اما بدلیل نبود امکانات زیر ساختی مانند جاده و تبلیغات مناسب از میانگین بهره وری پایین تری نسبت به آبگرم برخوردار است. در کل علت پایین بودن میزان بهره وری نسبت به ارزش گردشگری لندفرمها به نبود سرمایه گذاری و زیر ساخت های مناسب برمی گردد. امتیاز بقیه لندفرم ها در حد متوسط است. با توجه به توان بالای شهرستان مشگین شهر در جذب گردشگر بواسطه داشتن لندفرم های ژئومورفولوژیکی فراوان توجه بیش از پیش مسئولان و بخش خصوصی ضامن رسیدن منطقه به توسعه پایدار در بخش گردشگری خواهد بود

Keywords:

ژئوتوریسم , لندفرم , پرالونگ , مشگین شهر