محمد زروانی - دانشجوی کارشناسی ارشد ابزار دقیق و اتوماسیون-دانشگاه شیراز
فریدون شعبانی نیا - دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر -دانشگاه شیراز

یکی از مشخصههای شبکههای هوشمند الکتریکی، وجود واحدهای انرژی پراکنده مبتنی بر منابع تجدیدپذیر و پاک مانند : توربین های بادی، سلول های خورشیدی و... میباشد. بهینهسازی استفاده از این واحدها، از جمله مسائل مهم در بهره- برداری از شبکههای هوشمند است. به همین منظور اخیرا از تکنولوژی سیستم های چند عامله استفاده شده است که به طورموفقیتآمیزی به سیستم های تولید انرژی اعمال گردیده است. سیستم های چند عامله، سیستمهایی متشکل از چندین عامل هوشمند و مختلف است که به طور مستقل کار می کنند تا هدف سیستم محقق گردد. یک انتخاب مناسب برای تصمیمگیری در سیستمهای چند عامله، استفاده از سیستمهای تصمیمگیری مبتنی بر منطق فازی می باشد. زیرا کنترل بر مبنای منطق فازی قادر است الگوریتمها را با استدلال های زبانی ترکیب کرده و در نتیجه کنترل یکپارچه سیستم را برای ما به ارمغان میآورد. همچنین تصمیمگیری بر مبنای منطق فازی، قابلیت فائق آمدن بر مشکلات ایجاد شده توسط عدم قطعیتها را نیز دارد. با وجود آنکه منطق فازی نوع اول حاوی مفهوم عدم قطعیت میباشد، تحقیقات اخیر نشان دادهاند که محدودیتهایی در توانایی مجموعههای فازی نوع اول برای مدلسازی و مینیم م کرد ن اثرات عدم قطعیت وجود دارد. این بدان علت است که یک مجموعه فازی نوع اول، قطعی است؛ بدین معنا که درجههای عضویت اعضای آن، اعداد ثابتی هستند. اخیرا، مجموعههای فازی نوع دوم با این ویژگی که خود توابع عضویت آنها نیز فازی هستند، توجه بسیار زیادی را به خود جلب نمودهاند. نتایج شبیه سازی در این مقاله، بهینهسازی استفاده از واحدهای تولید پراکنده مبتنی بر منابع تجدیدپذیر و پاک در یک شبکه هوشمند الکتریکی با بهرهگیری از قابلیتهای تصمیمگیری مبتنی بر منطق فازی نوع دوم نشان می دهد. همچنین در این مقاله مدل طراحی شده برای سیستم های چند عامله نیز مشخص می گردد.

سیستمها ی چند عامله، شبکه هوشمند ، منطق فازی نوع دوم ، واحدها ی تولید پراکنده ، منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک ...