شبنم صادقی رازلیقی - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه تهران پردیس ابوریحان
عزت اله اسفندیاری - دانشیار فیزیولوژی گیاهان زراعی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه
ایرج اله دادی - دانشیار اکوفیزیولوژی دانشگاه تهران پردیس ابوریحان

با توجه به گستردگی کمبود اسیدفولیک در جامعه انسانی کشور، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تیمارهای اسیدفولیک (عدم مصرف، تیمار بذور به هنگام کشت، محلول پاشی 12.5 میکرومولار در مرحله ساقه روی، محلول پاشی 12.5 میکرومولار در مرحله سنبله دهی و محلول پاشی 12.5 میکرومولار در مرحله پرکردن دانه) بر عملکرد در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال 91-1390 بر روی گندم نان رقم کویر اجرا شد. نتایج بخش مزرعه ای نشان داد که محلول پاشی اسیدفولیک در مرحله سنبله دهی سبب افزایش معنی دار تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح، وزن هزار دانه و وزن سنبله در مقایسه با شاهد شد. به علاوه محلول پاشی اسیدفولیک در تمامی مراحل فنولوژیکی به استثنای محلول پاشی در مرحله ساقه روی توانست عملکرد بیولوژیک و عملکرد اقتصادی را به طور معنی داری در مقایسه با شاهد افزایش دهد. اما کاربرد ترکیب یاد شده در هیچ یک از مراحل، تاثیر معنی داری بر شاخص برداشت نداشت. نتایج نشان داد که کاربرد اسیدفولیک به دلیل فعالیت بالای بیولوژیکی، بطور مستقیم و یا غیرمستقیم در تولید بسیاری از اسیدهای آمینه، پروتئین ها، کلروفیل و همچنین در به تاخیر انداختن پیری نقش دارد که سبب افزایش تولید مواد فتوسنتزی و آسمیلات ها می گردد که در نتیجه عملکرد گیاه افزایش خواهد داشت. لذا به نظر می رسد کاربرد اسیدفولیک در مرحله سنبله دهی می-تواند در جهت کاهش مشکلات تغذیه ای ناشی از کمبود مواد غذایی و افزایش عملکرد و بهره برداری از زمین های زراعی در راستای اهداف کاربردی به زراعی پیشنهاد گردد.

اسیدفولیک، عملکرد کمی، غنی سازی زیستی، گندم کویر، محلول پاشی