بررسی نقش عوامل انسانی- اجتماعی مرتبط با میزان بهره برداری در واحدهای باغی استان کرمانشاه

هدف از این مطالعه، تعیین نقش عوامل انسانی- اجتماعی مرتبط با میزان بهره برداری در واحدهای باغی استان کرمانشاه است. روش مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی است. به منظور با استفاده از رویکرد کمی و روش پیمایشی تعداد 7178 نفر از باغداران استان کرمانشاه مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه از ابزار پرسشنامه جهت جمع آوری داده ها استفاده شد و جهت برآورد پایایی ابزار پژوهش آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که بین میزان آگاهی(341/0=r)، سابقه کار(28/0=r)، میزان استفاده از خدمات مشاوره ای(224/0=r)، سن افراد (25/0=r)، تعداد واحدهای بهره برداری شده(33/0- =r)، نوع مدیریت مشارکتی(47/0=r)، نوع مدیریت استبدادی (30/0- =r) و بین نوع مدیریت بی قید و میزان بهره برداری (04/0=r) رابطه معناداری وجود دارد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان می دهد که میزان بهره برداری بر حسب مقطع تحصیلی، نوع مالکیت، وضعیت سکونت و نوع بهره برداری افراد متفاوت می باشد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان می دهد که میزان استفاده از خدمات مشاوره ای، میزان تحصیلات، میزان آگاهی، سابقه کاری، نوع مدیریت، سن بهره بردار و وضعیت سکونت وارد معادله رگرسیونی شده اند و روی هم رفته 64/0 از فضای مفهومی متغیر وابسته را تبیین نمودند.

Keywords:

بهره برداری , کشاورزی , آگاهی , نوع مدیریت