مجتبی نورآئین - استادیاردانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه
سعیده امیری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشدزراعت
علیرضا پورمحمد - استادیاردانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه
عزت الله اسفندیاری - دانشیاردانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه

طی یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی، اثر هورمون جیبرلین، بر صفات رشدی شامل طول ریشه، طول ساقه، ارتفاع، وزن تر اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی و پارامترهای فیزیولوژیک شامل محتوای آب نسبی، شاخص پایداری غشا، سدیم ریشه، طوقه و برگ، پتاسیم ریشه، طوقه و برگ، کلر برگ تحت تنش شوری (شاهد و 150 میلی مولار) در ارقام گندم کوهدشت با و گاسکوژن درجات مختلف تحمل به شوری (به ترتیب حساس و مقاوم) به روش هواکشت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که اعمال تیمار شوری منجر به کاهش صفات رشدی، محتوای آب نسبی و شاخص پایداری غشا در هر دو رقم شد، در حالی که میزان سدیم و کلر افزایش یافت. همچنین محلول پاشی هورمون جیبرلین محتوای آب نسبی را در رقم گاسکوژن نسبت به تیمار شوری به طور معنی دار افزایش داد. محلول پاشی هورمون جیبرلین بر گیاهچه های تحت تنش شوری رقم گاسکوژن منجر به افزایش در تجمع سدیم و پتاسیم در ریشه، طوقه و برگ و کاهش کلر در برگ شد. با توجه به نتایج حاصل اثرات بهبود دهنده هورمون جیبرلین بیشتر در رقم حساس کوهدشت محسوس بود و با اعمال هورمون مذکور می توان مقاومت به شوری را در این رقم افزایش داد.

پارامترهای فیزیولوژیک، صفات رشدی، شوری، گندم و هورمون جیبرلین