شیوا یوسفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشگاه شیراز
سیدفخرالدین افضلی - استادیار بخش مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز مقاله

افزایش غلظت دی اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه ای در جو زمین به عنوان اصلی ترین عامل تغییرات اقلیمی است و به ویژه در کلان شهرها به دلیل حجم انبوه فعالیت های صنعتی میزان این گازها منجر به آلودگی شده است. ذخیره کربن در خاک یکی از راه های به دام انداختن کربن اتمسفری و کاهش آلودگی در شهرها می باشد. این تحقیق باهدف بررسی میزان ذخیره کربن در باغچه های منازل مسکونی و نقش آن ها در کاهش آلودگی در شهر شیراز انجام شد. به این منظور، در محدوده ای از غرب و جنوب شهر شیراز به طور تصادفی از هر کوچه یک خانه و در باغچه ها از گوشه ها و مرکز یک پلات 2×2 نمونه هایی از خاک تحت پوشش گیاهان علفی و بوته ای از عمق 10-0 سانتی متر وجهت پوشش درختی نیز از عمق 50-10 سانتی متر، جمعاً 76 نمونه تهیه شد. از میان پارامترهای محاسبه شده، ترسیب کربن در عمق 50-10 سانتی متر که تحت پوشش درختی بود در مقایسه با عمق 10-0 سانتی متری که تحت پوشش علفی و بوته ای است میزان قابل توجهی را نشان داد. به رغم اینکه اختلاف درصد کربن آلی در خاک تحت پوشش علفی و بوته ای در عمق 10-0 سانتی متر نسبت به عمق 50-10 سانتی متر معنادار بود، اما به منظور ذخیره سازی کربن در خاک و کاهش کربن اتمسفری، پوشش درختی میزان کربن بالاتری را در عمق پایین تر خاک ذخیره می کند و حائز اهمیت می باشد.می توان توصیه نمود که هر شهروند با کاشت گونه های درختی در درازمدت، اثر بزرگی در جهت کاهش دی اکسید کربن اتمسفری و پاکی هوا داشته باشد.

آلودگی هوا، تغییر اقلیم ، فضای سبز شهری ،کربن آلی ،کربن خاک ،