نگین میری - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
نسیم عزیزی - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
حسین شعبانعلی فمی - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

ﭘﺎﻳﺪارﺳﺎزی اﻣﻨﻴﺖ ﻏﺬاﻳﻲ ﻳﻜﻲ از ﻫﺪفﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻫﺰاره ﺑﻮده و رﻳﺸﻪ ﻛﻨﻲ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ در دﺳﺘﻮر ﻛﺎر ﻛﺸﻮرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻬﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ، اما همچنان 923 ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن در ﻧﺎاﻣﻨﻲ ﻏﺬاﻳﻲ ﺑﺴﺮ ﻣﻲبرند. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاﺑﺮ اﻋﻼم ﺳﺎزﻣﺎن ﺧﻮارﺑﺎر و ﻛﺸﺎورزی، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن ﺑﻪ ﺳﻮء ﺗﻐﺬﻳﻪ در ﻣﻨﺎﻃﻖ روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎی در ﺣﺎل ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﻜﻮﻧﺖ دارند. لذا هدف مطالعه حاظر بررسی عوامل مؤثر و تعیینﻛﻨﻨﺪه اﻣﻨﻴﺖ ﻏﺬاﻳﻲ ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی روﺳﺘﺎﻳﻲ اﺳﺖ و سعی دارد مردم به خصوص خانوارهای روستایی که از ناامنی غذایی بیشتری در مقایسه با جوامع شهری برخوردارند را در مورد آن ها هشیار سازد و نگرش های سنتی و عوامل و چالش های بازدارنده دسترسی به امنیت غذایی را اصلاح کند. روش کار در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات با بررسی اسناد، منایع کتابخانه ای، تحلیل محتوای منابع موجود و همچنین مشاهده جمع آوری شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد تحقق امنیت غذایی تحت تأثیر شاخص های مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و امنیتی میسر است، از این عناصر تأثیرگذار می توان به ﺳﺮاﻧﻪ درآﻣﺪ ﻛﻞ، ﻧﺮخ اﺷﺘﻐﺎل اﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﻮار، ﻣﻴﺰان ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎی ﻛﺸﺎورزی وتکنولوژی مکانیزاسیون کشاورزی، کشاورزی ارگانیک، تسهیلات بانکی، حمایت بخش دولتی از کشاورزی،تجارت در صنایع غذایی، سیاست های پولی و تنوع زراعی اشاره نمود. در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ راﻫﻜﺎرﻫﺎﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮن اﻓﺰاﻳﺶ ﺑﻬﺮه وری ﻋﺎﻣﻞ ﻫﺎی ﺗﻮﻟﻴﺪ، ارﺗﻘﺎی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻓﻨﻲ ﻛﺸﺎورزی، اﻓﺰاﻳﺶ ﺿﺮﻳﺐ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰاﺳﻴﻮن زراﻋﻲ، و ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی ﻏﻴﺮزراﻋﻲ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد اﻣﻨﻴﺖ ﻏﺬاﻳﻲ ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی روﺳﺘﺎﻳﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد.

امنیت غذایی، ایران، پایداری امنیت غذایی، خانوار روستایی