بررسی قابلیت های مکانی و آمایش سرزمین با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز دستناء)

آمایش سرزمین،تعیین نوع استفاده از سرزمین با توجه به ویژگی های اکولوژیکی سرزمین و شرایط اقتصادی- اجتماعی آن می باشد. نگرش آمایشی به ما کمک می کند تا بتوانیم از وسعت و پهنای سرزمین در راستای توسعه بلندمدت بهره برداری کنیم. در این راستا سیستم اطلاعات جغرافیایی، با در اختیار داشتن اطلاعات مکانی و توصیفی و با صرف حداقل زمان، خطا و هزینه می تواند به تحلیل های مختلف اطلاعات مکانی بپردازد و به طور گسترده ای قابلیت بکارگیری در برنامه ریزی فضایی را دارا می باشد.هدف این تحقیق، ارزیابی توان اکولوژیک حوضه آبخیز دستناء برای انواع کاربری ها، تعیین درجه مرغوبیت و نهایتا تولید نقشه آمایش سرزمین با استفاده از مدل آمایشی مخدوم در راستای توسعه پایدار است .این حوزه در استان چهار محال و بختیاری، در شهرستان کیار و در در قسمت مرکزی آن قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که حوزه مورد مطالعه برای تمام کاربری ها توان دارد اما با تعیین اولویت از بین کاربری ها مشخص گردید که کاربری های زراعت آبی، دیم، آبزی پروری، توسعه شهری، روستایی وصنعتی، مرتعداری، باغات مثمر، تفرج گسترده و حفاظت به ترتیب 2/22، 5/7، 3/4، 1/3، 6، 3، 9/18 و 35 درصد از مساحت حوزه را به خود اختصاص داده اند. همچنین بدلیل چرای بی رویه دام مراتع این حوزه بشدت در معرض فرسایش قرار دارند.

Keywords:

آمایش سرزمین , ارزیابی توان , دستناء , سیستم اطلاعات جغرافیایی