محمدحسن شربتیان - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور

کیفیت زندگی از شاخص های توسعه پایدار رفاه اجتماعی (ذهنی و عینی) است .تحولات اجتماعی وفرهنگی جامعه شهری با رشدی شتابان باعث می شود، برنامه ریزان اجتماعی هدف نهایی خود را تدابیرراهبردهای اجتماعی از جمله (سرمایه، اعتماد،مشارکت، سلامت، حمایت رضایت، و....) در رساتای کیفیتزندگی شهروندان قرار دهند تا از این طریق بتوانند برنامه های توسعه پایدار شهری را متناسب با شرایطمختلف،تدوین نمایند.با توجه به اسناد فرادستی جامعه ایران، ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی در جهتارتقاء شاخص های بهزیستن، توزیع عادلانه فرصت ها،اشتغال زایی تقویت شاخص های فرهنگی و اجتماعیسبک زندگی اسلامی و ایرانی، پایش محیط زیست، مشارکت پایدار شهروندان باید تدوین گردد؛علاوه براین کاهش تنش های اجتماعی،حمایت از خلاقیت ها، ارتقاء سطح زندگی اقشار مختلف جامعه،در عرصههای مختلف از سوی مدیران شهری باید مورد اهتمام قرار گیرد.در راستای چنین برنامه ریزی (ارتقاءشاخص های سرمایه اجتماعی،دستیابی به امکانات،احساس رضایت، جلوگیری از بی اعتنایی اجتماعی وکاهش محرومیت و...) را می توان برای جامعه شهری حال حاضر ایران در جهت تدوین تدابیر و راهبردهایاجتماعی مورد نظر و اعمال قرار داد.

توسعه پایدار، رفاه اجتماعی، سرمایه اجتماعی، شهر، کیفیت زندگی، مدیریت شهری