فهیمه خسروجردی
لیلی نیکو
بهاره احمدزاده
بیتا کاظمی مهر

رشد سریع شهر وشهر نشینی و افزایش جمعیت شهری در کشور یکی از مشکلات کلان شهر ها می باشد. یکی از معضلاتی که اینتوسعه در پی داشته، پیدایش و توسعه سکونتگاههای غیر رسمی بوده که محرومیت وعدم برخورداری از تسهیلات زندگی شهری در-قیاس بادیگرنواحی شهری آنها راکانون مسائل بغرنج شهری و ضد توسعه پایدار انسانی نموده است . توجه به توسعه اقتصادی واجتماعی این مناطق در سطح کلان بارویکرد مشارکت مردمی بسیارضروری به نظر می رسد . با این اوصاف، پرداختن به مسئله اسکانغیر رسمی نه تنها ضرورتی بر آمده از ارزش های اعتقادی وانسانی، بلکه سازگار با منافع اجتماعی وپایداری سکونتگاهها وتوسعه ملی است .هدف این پژوهش پرداختن به ارزیابی یکی ازطرح های مرتبط با اسکان غیررسمی با عنوان ساماندهی سکونتگاههای غیر رسمی وتوانمندسازی اجتماعی آنها باتاکید بر بهسازی در شهر مشهد (محله طبرسی 56) می باشد.که در این پژوهش، طرح مورد نظربا شاخصهای توسعه پایدار موردبررسی قرارگرفته شده است .ازارزیابی این طرح به این نتیجه رسیدیم که بعضی ازراهکارهای طرح به صورت مسکنی درجهت بقائ مردم آن محدوده عمل می کند درصورتیکه برای ریشه کن شدن این معضل به صورت پایه ای و دائمی، نیازمند مداخلات کارشناسان ومتخصصان دراین زمینه می باشد و همچنین درراهبردهاهیچ گونه اسرتراتژی معینی تعریف نشده است وصرفا براساس مشکلات موجود، برنامه ریزی شده است.

توانمندسازی، توسعه پایدار، ، سکونتگاههای غیررسمی، طبرسی 56