ارزیابی پتانسیل های اقلیم گردشگری با استفاده از شاخص های PET و PMV و نیل به توسعه پایدار در الشتر

از کارکردهای اقتصادی و اجتماعی قابل ملاحظه صنعت گردشگری، بعنوان راه حل مسائل زیادی چون فقر، بیکاری و کاهش دیگرنابسامانی ها در ادبیات اخیر توسعه، بطور مفصل یاد شده است. در این راستا گردشگری تحت تأثیر عوامل گوناگونی است که هوا و آبو هوا از مهمترین آنها محسوب می شود. فواید بالقوه اطلاعات آب و هواشناسی باعث تشویق گسترده محققان به مطالعه جنبه هایمختلف آب و هوای توریسم در زمینه فرآیندهای برنامه ریزی توریسم و اوقات فراغت شده است. در این پژوهش جهت بررسی قابلیت ها ومحدودیت های گردشگری الشتر با بکارگیری روش دمای معادل فیزیولوژیک (PET) و متوسط نظرسنجی پیش بینی (PMV) از عناصراقلیمی میانگین ماهیانه متوسط دمای روزانه هوا، رطوبت نسبی، سرعت باد، فشار بخار آب و میزان ابرناکی ایستگاه همدید الشتر طیدوره آماری 9 ساله (2005-1997) استفاده شده است. هدف از این پژوهش شناخت شرایط زمانی اقلیمگردشگری و تأثیرگذاری هریک از عناصر اقلیمی بر روی ساختار فیزیولوژیک انسان در هر یک از ماههای سال است. نتیجه این بررسی نشان داد که از نظر اقلیمیعمده ترین محدودیت گردشگری ایستگاه مذکور وجود شرایط سرمایی در اکثر ماههای سال بوده و دوره مطلوب تنها دوره کوتاهی ازسال را پوشش داده است؛ بطوریکه بر اساس روش PET الشتر در ماه سپتامبر، دارای شرایط مطلوب اقلیمی جهت گردشگری می باشدو خروجی PMV ؛ ماههای زوئن و سپتامبر را در الشتر جهت گردشگری، فاقد تنش نشان داده است.

Keywords:

اقلیمگردشگری , توسعه پایدار , PMV , PET , الشتر