مریم عباسی دویرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت روستایی و توسعه پایدار
علیرضا سلیمانی - استادیاروعضو هیات علمی دانشگاه پیام نورارومیه

در ایران نیز مناطق روستایی در دهه های گذشته از نظر بنیانهای اقتصادی از آسیب پذیری زیادی برخودار بوده اند ، براساس الگوینظریه رشد این گونه تصور می شود که با رشد صنعتی در شهرهای بزرگ کشور ، مناطق روستایی نیز توسعه می یابند ؛ اما ازافزایشبیکاری ، تشدید فقر و ایجاد شکاف در آمدی بین مناطق شهری و روستایی بیانگر این واقعیت است که ، بدون تدبیر و تنها از طریقمکانیزم بازار نمی توان به نشت و پیشرفت توسعه به سوی مناطق روستایی امید بست . یکی از راه های کاهش فشار و افزایش زمینههای بیکاری و در آمدی در مناطق روستایی ، فعالیت هایست که به محیط و شریط محیطی کمتر وابسته است .در هر دوره ای کهشرایط اقلیمی مناسب بوده وضیعت تولید محصولات کشاروزی بهتر و در نتیجه در آمدروستائیان آفزایش ، و برعکس دوره هایخشکسالی و کم آبی ، میزان محصول و در آمدی روستائیان به شدت کاهش یافته است .بنابراین پائین بودن در آمد روستائیان دلیلبسیاری از نابسامانی ها من جمله فقر و بیکاری نابرابری و ... مبی باشد؛ که این امر باعث سرازیر شدن خیل عظیمی از جمعیت (جوان)روستایی به شهرها می شود. و از سوی دیگر روستائیان باقی مانده در روستاها و کشاورز ان تهی دست برای غلبه بر فقر با اهداف کوتاهمدت و برای رفع نیاز های کوتاه مدت ، در شرایطی که ویژگی های فرهنگی و اجتماعی آنان اهمیت چندانی به حفظ محیط زیستنمی دهند ، اقدام به تخریب محیط زیست می کنند . درچنین شرایطی ، جستجوی فعالیت هایی که به شرایط اقلیمی وابستگی کمتریداشته باشد ، از مهم ترین اقدامات در راستای تقویت اقتصادروستایی کشور تلقی یکی از مهم ترین فعالیت ها نواحی صنعتی و شهرکهای صنعتی است.

شاهین دژ، نواحی صنعتی ، روستایی ، توسعه