آئین شهریاری ؛الگوی جدیدی ازمشارکت شهروندی (نمونه موردی شهر بجنورد)

پیچیدگی شهرنشینی باعث شده که مدیران شهری به تنهایی قادر به اداره امور شهرها نباشند. به همین دلیل از یک دهه پیش مدیریتشهری در ایران با تشکیل نهاد شورایاری ، اولین گام ها را به سمت برنامه ریزی مشارکتی برداشت تا به این ترتیب قدرت در سطحجامعه پراکنده شود. در شرایط فعلی کشور چنین به نظر می رسد که ادامه فعالیت نهاد شورایاری محلات با ساز و کار فعلی، نه تنها مشکلات کلانشهرها را حل نمی کند، بلکه بدلیل عدم وجود پایگاه قانونی و به تبع آن روشن نبودن حدود اختیارات این نهاد، بسیاری از مسائل و مشکلاتشهری نظیر بورس بازی زمین و رانت خواری و ... در شهر بیشتر می شود. این پژوهش بر آنست تا با بررسی مجدد مفهوم مشارکت شهروندی، روند مشارکت شهروندی مرسوم فعلی را تحت عنوان شورایاری محلات، مورد نقد و تحلیل قرار دهد و از رهگذر آن به شیوه ای جدیدی از مفهوم مشارکت شهروندی ، برای اداره امور شهری در ایران تحت عنوان «آئین شهریاری» دست یابد. روش علمی که در این تحقیق به کار گرفته شده، روش اکتشافی- تبیینی است و در گردآوری اطلاعات نیز از روش اسنادی (کتابخانه ای)، مصاحبه و مشاهده میدانی بهره گرفته شده است.فرضیه اصلی این پژوهش نیز عبارتست از: تداوم فعالیت شورایاری ها در قالب آئین شهر'یاری می تواند راهگشای بسیاری از مسائل و مشکلات مدیریتی شهرها باشد.

Keywords:

شورا , شورایای , مشارکت شهروندی , مدیریت شهری , رهیافت محله مبنا