شکوفه شهیدی زندی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
حبیب الله بهادری - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
عابد زیدعلی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

در حال حاضر یکی از چالشهای اساسی در زمینه محیط زیست، افزایش تدریجی غلظت فلزات سنگین در خاک به سببعدم تجزیه آنها توسط میکروارگانیسم ها میباشد . گیاهان فلزات را از خاک، آب و هوا جذب میکنند، در حالی که جذبفلزات بیشتر از طریق خاک صورت میپذیرد . در فناوری استفاده از گیاهان با عنوان گیاه پالایی، از گیاهان سبز همراه بامیکروارگانیسم های خاک برای کاهش آلودگی خاک و آب های زیرزمینی استفاده می شود. گیاه پالایی یک تکنیک با صرفهاقتصادی، زیست محیطی و علمی است که برای کشورهای در حال توسعه مناسب است و تجارت با ارزشی به حساب میآید. این فناوری می تواند برای رفع هر دو نوع آلاینده خاک یعنی معدنی و آلی به کار رود. در صورت تخریب مراتع و سمیشدن خاک در اثر تجمع مواد آلاینده، می توان با استفاده از کاشت گونه های خاص مرتعی، گیاه پالایی انجام داد. گیاهان باتوانایی جذب بالا، اغلب از خانواده های Poaceae ، Fabaceae ، Brassicaceae ، Asteracea و Amaranthaceaeهستند. تعدادی از گونه های مرتعی که خاصیت گیاه پالایی آنها مطالعه شده است، شامل گون، کلاه میر حسن، فستوکا،یونجه، شبدر سفید، قدومه، گاو پونه، جاز، درمنه دشتی، شاه تره و جوسیخ می باشد. فرآیند های گیاه پالایی شامل تجزیهریشه ای، تجزیه گیاهی، تصفیه ریشه ای، تثبیت گیاهی ، تبخیر گیاهی، استخراج گیاهی و کنترل هیدرولیکی می باشد.

فلزات سنگین، گیاهان مرتعی، آلاینده