نقش سازمان دهی سیاسی فضا در توسعه گردشگری استان کردستان

نوع سیستم حکومتی و فضای یک کشور تأثیر به سزایی در جایگاه صنعت آن کشور دارد. صنعت توریسم هم به عنوان بزرگترین ومتنوع ترین صنعت در دنیای امروزی از این امر مستثنی نیست ؛ کشور ایران با توجه به اینکه در ردیف 10 کشور اول دنیا از نظروجود جاذبه های گردشگری قرار دارد اما از نظر جذب گردشگر حتی در بین کشورهای خاورمیانه هم جایگاه مناسبی ندارد و بر پایهآمارهای منتشر شده از سوی سازمان جهانی گردشگری،سهم ایران از ورود گردشگر بین المللی در سال 2004 تنها 0.21 ٪ بوده ودرآمد ناشی از این میزان جذب گردشگر به نسبت درآمدهای ناشی از صنعت گردشگری کل جهان تنها 0.17٪ بوده است که درسال 2013 این میزان درآمد ، تنها به 0.48 ٪ از کل درآمدهای گردشگری جهان رسیده است .یکی از مناطق مناسب برای گردشگری در ایران ، استان کردستان است که دارای قابلیت های بالقوه زیادی در این زمینهمی باشد (توانایی بالقوه در زمینه اکوتوریسم و گردشگری خرید ،دارا بودن شرایط مساعد اقلیمی و زیست محیطی و جاذبه هایطبیعی، دارا بودن 1234 اثر باستانی که 500 اثر از آنها در فهرست آثار ملی ثبت شده است و...) و تقریبا تمامی انواع توریسمتعریف شده توسط سازمان جهانی جهانگردی ، را داراست اما با توجه به فضای سیاسی که بر کشور حاکم است استفاده بهینه ازاین شرایط در امر گردشگری صورت نگرفته و توسعه گردشگری با چالش هایی روبرو می باشد .پژوهش حاضر با نگاهی به وضعیت گردشگری و بررسی و کنکاش آن در استان کردستان و تأثیر پذیری آن از الگوی سیاسی حاکمبر ایران،با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادی به نقش سازمان دهی سیاسی فضا در توسعه گردشگری این استان می پردازد.

Keywords:

سازمان دهی سیاسی فضا , گردشگری , توسعه , استان کردستان