بررسی و مقایسه تجدید حیات طبیعی دردومنطقه قرق شده و قرق نشده جنگلهای شمال ماسال

زادآوری از مهمترین عوامل موثر بر بقا و پایداری جنگل های طبیعی تلقی می شود. آنچه که ما امروز در نقاط مختلف تحت عنوان توده های جنگلی می شناسیم در واقع نتیجه تکامل و تحول زادآوری آننگل در دوره های گذشته بوده است و وضعیت کنونی زادآوری در یک توده جنگلی آیینه ای است که سیمای آن جنگل در آینده به ما می نمایاند. احیا و توسعه این جنگل ها به وضعیت تجدید حیات توده های جنگلی وابسته است. بنابراین شناخت عوامل موثر بر روند استقرار زادآوری گونه های جنگل ما را در شناخت بهتر مراحل مختلف توالی این اکوسیستم یاری می کند. حفاظت از تاج پوشش به منظور حفظ نهال های جوان جنگل دارای اهمیت است. لازم به ذکر است در جنگل های شمال کشور هر ساله نهال های تازه برای جبران تخریب ها در جنگل کاشته می شوند اما این نهال ها همواره در معرض نابود شدن از جانب دام های موجود در جنگل هستند. قرق یکی از روش های حفاظت است که به منظور جلوگیری از ورود دام ها به داخل جنگل با هدف حفظ تاج پوشش در مدت معین با مساحت مشخص، صورت می گیرد. با اعمال قرق می توان وضعیت جنگل را بهبود بخشید. هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه خصوصیات کمی تجدید حیات طبیعی بخشی از توده های جنگل استان گیلان در شهرستان ماسال در منطقه قرق شده (که به مدت ده سال مورد قرق قرار گرفته)و در منطقه قرق نشده می باشد

Keywords:

تجدید حیات طبیعی , زادآوری , قرق , خصوصیات کمی