بررسی تاثیرآپومیکسی برروی ژنوتیپهای میوه گردو Juglans regia L درسه روستای منطقه خلخال

گردو (Juglans regia L.) گیاهی است سخت ریشهزا و از این رو تکثیر گونهها و واریتههای مختلف آن با روشهای متداول غیر جنسی تقریبا امکان پذیر نمیباشد. لذا جنین حاصل از پدیده آپومیکسی به دلیل وجود هموزیگوسی، خصوصیات مشابه گیاه مادری را انتقال میدهد و کاشت جنین یا بذر حاصل از آپومیکسی میتواند به عنوان روش ازدیاد، کمهزینه بوده و گیاه حاصل شبیه به پایه مادری از لحاظ کیفیت خواهد بود. به این منظور تحقیقاتی بر ژنوتیپ های انتخابی از سه روستای شهرستان خلخال انجام گردید. در این تحقیق 26 ژنوتیپ گردو از بین جمعیت گیاهی گردوی محلی موجود شهرستان، انتخاب و به مدت 2سال متوالی موردبررسی و مطالعه قرار گرفتند. سپس از هر درخت 20 میوه به طور تصادفی انتخاب شد. صفات مورد ارزیابی شامل اندازه میوه (طول، عرض، ضخامت یا قطر)، ضخامت پوست سخت میوه، وزن میوه ومغز، درصد مغز بودند. طرح آزمایشی استفاده از روش تجزیه یک طرفه داده ها بود که هر ژنوتیپ یک تیمار ب هحساب آمده و صفاتی که بر روی هر ژنوتیپ به صورت مقایس های با ژنو تیپ های دیگر مطالعه و بررسی شد، به عنوان تکرار آزمایشی محسوب گردید.نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، ژنوتیپ 4H به واسطه طول میوه بیشتر و ژنوتی پهای 6K به واسطه قطر بیشتر می تواند در برنامه های اصلاحی (پرمحصولی) مورداستفاده قرار گیرند. با توجه به وراثت پذیری بالای طول و عرض و قطر میوه و مغز، وراثت پذیری پایین وزن میوه و وزن مغز و نظر به وجود همبستگی بالای آ نها، می توان با گزینش میوه های با طول و قطر بالا، ژنوتیپ هایی با وزن میوه بالا را مشخص کرد

Keywords:

گردو , ژنوتیپ , ضخامت پوست سخت میوه , مغزمیوه , طول و قطرمیوه