صدرا صاحب زاده سیستانی - دانشجوی کارشناسی ارشدفناوری معماری دیجیتال دانشگاه تهران
ایمان خیاط - دانشجوی کارشناسی ارشدانرژی و معماری دانشگاه هنر

دریافت این نکته که بخش عمدهای از محصولات معماری مدرن رایج، در دورهی زیست خود از اصول پایداری پیروی نمی کنند، مسئلهی دشواری نیست. گرچه راهبردهای موجود در صنعت ساختوساز در صدد دست یابی به بهره وری بیشتر در استفاده از مصالح و انرژی بوده و هستند، اما مطمئنا با کسب درکی روشن از روندهای موجود در طبیعت و آثار متقابل این روندها و نیازهای انسانی، طراحان قادر خواهند بود بناهایی را ایجاد کنندکه در طرح خود، دلنشین، کارآمد، سازن ده و دارای محیطی پویا و زنده باشند. این مقاله در صدد است ادبیات طراحی بایومیمتیک در حوزهی ساختوساز، مصالح و طراحی را بررسی کند. بایومیمتیک چکیدهای از طراحیهای پاسخگوی نیازهای انسانی در طبیعت و دانشی میانرشتهای است؛ که به طور اخص به مسئله ی ویژگی - های نوین کشف شده یا ایجاد شده در مصالح و سازههای مختلف در پی سازماندهی آنها با سلسله مراتبی جدید می پردازد . بایومیمتیک ایدههای مختلفی را در زمینههایی مثل: پاسخگویی به شرایط محیطی (در مقیاس نانو و مقیاس های بزرگ)، هوش یکپارچه (ایجاد حس در مصالح و تشخیص فاکتورهای محیطی توسط آنها)، معماری و افزودن کاربردها و ویژگی های نوین به مصالح و سازهها ارائه میکند. مثالهای زیادی در علم زیستشناسی وجود دارد که نشان میدهد، عکسالعملهایی که گیاهان و بدن حیوانات به تغییر دما، رطوبت و سایر تغییرات در محیط فیزیکی پیرامون خود نشان میدهند بر اساس اصول سادهی فیزیکی است. بهکارگیری راهحلهای طراحی که از این اصول بهرهبرداری نماید، میتواند منبع الهامی برای طراحان جهت ایجاد سازه های جدید باشد. این نوشتار مثالهای مشخصی از پایداری در طبیعت را بررسی کرده و فواید و ارزشهایی را که راهحلهای مختلف به کارگرفته شده در طبیعت به گونههای مختلف زیستی ارائه کرده است، تحلیل میکند. با انجام این امر میتوان چگونگی بهکارگیری اصول طراحی حاکم بر طبیعت را در عرصهی ساختوساز پایدار دریافت و ارزش بهکار بستن صحیح این اصول در ساخت یک ساختمان پایدار را درک کرد

پایداری ، بایومیمتیک ، ساخت و سازپایدار ، جهان طیبعت ، تکنولوژی ساخت ، طراحی اکولوژیک