حمیده بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
نسیم وارسته دهکردی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی پردیس علوم و تحقیقات واحد شهرکرد
پرویز بیات - دکترای معماری، استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

مفاهیم پایداری در معماری دارای مؤلفه های متعددی است که یکی از مؤلفه های تاثیرگذارآن، مصالح ساختمانی است. برای ایجادساخت وساز درست و سالم و حفظ محیط زیست، مصالح طبیعی بکار رفته در ساختمان نقش مهمی رادارند. زیرا مصالح بومی پاسخگوی شرایط آب و هوایی اقلیم و همچنین متضمن جذب بالاترین میزان انرژی و کمترین مصرف انرژی می باشند .بین نحوه شکل گیری معماری پایدار و استفاده از مصالح بومی رابطه مستقیم وجود دارد. این تحقیق به تحلیل نقش مصالح بومی در ایجاد معماری پایدار پرداخته و اینکه مصالح بوم آورد چگونه به سمت معماری پایدار پیش می روند را موردبررسی قرار می دهد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی می باشد. این مقاله به بررسی نقش مؤثر و محوری مصالح بومی، در دستیابی به معماری پایدارمی پردازد. نتیجه کلی تحقیق نشان می دهد که به طورکلی استفاده از مصالح ساختمانی پایدار و مناسب، باعث کاهش مصرف سوخت در جهت گرمایش ساختمان ها در اقلیم های گوناگون شده که این امر باعث کاهش آلاینده های هوا و گازهای گلخانه ای می شود .در مسیر تحقیق، ابتدا تعریفی از معماری پایدار و اصول آن ارائه می گردد و سپس اصول شکل گیری معماری . پایدار ازنظر عوامل تأثیرگذار بر آن ازجمله مصالح بومی موردپژوهش قرار خواهد گرفت. با بررسی های انجام شده آشکار شد که: 1 اهمیت نقش معماری بومی منجر به ایجاد رویکرد پایداری در معماری می شود. 2- مصالح ساختمانی طبیعی از دیگر مصالح ساختمانی سالم تر هستند که این سلامت تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی خواهد داشت. 3. شناخت نقش و جایگاه مصالح بومی منجر به استفاده مناسب از آن ها برای شکل گیری معماری پایدار در آینده می شود.

مصالح بومی، معماری پایدار، خودبسندگی، زیست محیطی، معماری بومی