میرامید هادیانی - استادیار گروه مهندسی محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فائم شهر
مریم شمع غزن - کارشناس ارشد جغرافیای طبیعی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد فائم شهر
پانته آ علوی - کارشناس ارشد محیط زیست گرایش آلودگی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

هدف این تحقیق، بررسی روند تغیرات دبی کمینه سالانه رودخانه های حوضه آبریز دریاچه ارومیه با استفاده از روش های ناپارامتری است. که بدین منظور دو آزمون من – کندال و Sen᾽s Estimator Slope که جزو متداول ترین روش های ناپارامتری به شمار می-روند به کار گرفته شده اند. دبی کمینه سالانه 16 رودخانه واقع در حوضه آبریز دریاچه ارومیه که در بازه زمانی 1358 – 1357 الی 1387 – 1386 دارای آمار بودند با استفاده از این دو آزمون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بر اساس روش من – کندال در سطح اطمینان 95%، 75/93 درصد و در سطح اطمینان 99%، 25/81 درصد رودخانه ها دارای روند معنی دار بوده اند. اما طبق روش Sen᾽s Estimator Slope در سطح اطمینان 95%، 25/31 درصد و سطح اطمینان 99%، 25/6 درصد رودخانه ها دارای روند معنی-دار بوده اند و در نتیجه کارایی این دو روش شباهت چندانی به هم نداشته است. از سوی دیگر بر اساس نتایج هر دو روش روندهای موجود سیر کاهشی داشته اند و رودخانه گمبر در هیچ سطحی روند نداشته است. در کل آزمون من – کندال حاکی از وجود یک روند معنی دار و کاهشی در منطقه است ولی آزمون Sen᾽s Estimator Slope این موضوع را تاًیید نمی کند.

تحلیل روند، دبی کمینه سالانه، روش های ناپارامتری، من – کندال، Sen᾽s Estimator Slope