داود سیفی قره یتاق - عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه زابل
امیر کندری - عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه زابل
ساجده سرحدی - دانش آموخته کارشناسی حقوق دانشگاه زابل
محمد مهدی پور - عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه زابل

حقابه زیست محیطی معرف میزان جریان آبی است که می بایست در یک رودخانه، تالاب یا یک حوزه ی ساحلی وجود داشته باشد تا بتواند تمامیت بهره وری و در نهایت بقای اکوسیستم آن را تضمین نماید. در اسناد بین المللی از جمله کنوانسیون رامسر، کنوانسیون تنوع زیستی و قطعنامه کمیسیون جهانی سدها، حق تالاب ها بر حقابه زیستی محیطی صریحاً به رسمیت شناخته است. به علاوه حق انسان بر هوای پاک، حق حیات، حق بر سلامتی و بهداشت و ضرورت توسعه روابط سالم میان کشورها، به عنوان حق بشری انسان ها مبانی محکمی است که برخورداری از حقابه زیست محیطی را توجیه می کند. بر پایه این مبانی حقابه زیست محیطی، امروزه حز قواعد آمره بین المللی شناخته می شود که رعایت آن بر همه دولت متعاهد و غیر متعاهد الزام آور است. در خصوص تالاب هامون نیز دولت افغانستان سوا از تعهدات قراردادی، بر اساس کنوانسیون های حقوق بشری مکلف به تخصیص حقابه زیست محیطی از رودخانه هیرمند می باشد؛ اما سهم ایران نسبت به حقابه کشاورزی و شرب بر اساس قرارداد ثابت می گردد. این نگاشته تلاش اندکی است که نحوه شناسایی و مبانی حق برخورداری از حقابه زیست محیطی را در اسناد بین المللی زیست محیطی و حقوق بشری می کاود.

کنوانسیون رامسر، حقابه، حقابه زیست محیطی، تالاب، هیرمند، حق بر هوای پاک