محمدحسین بساک - کارشناس حقوق دانشگاه پیام نور

از سده گذشته تا به امروز، پیشرفت امور مادی سرعت فزاینده ای داشته است. این سرعت بالای رشد در بسیاری از شاخه های علم به کمک بشریت شتافته و سطح کیفیت زندگی انسان را بهبود بخشیده است. اما از آنجایی که هر پیشرفتی در امور مخرب و نابود کننده نیز پا به پای رشد امور عام المنفعه صورت گرفته است و از آنجاییکه هیچ خیری مطلق نخواهد ماند این جدال نیکی و بدی که از آغاز خلقت شروع شده است تا کنون ادامه داشته و قطعاً در آینده نیز خواهد داشت. با ایجاد سازمان ملل متحد، بشریتی که طعم بدبختی و آوارگی جنگ را با تمام وجود چشیده بود، از آخرین روزنه امید خود برای ساخت جهانی شایسته سکونت انسان به عنوان برترین مخلوق استفاده کرد و گام های ارزشمنی برای اتحاد کشورها در جهت رسیدن به اصل صلح برداشت که گاهی موفق و طبیعتاً گاهی با شکست رو به رو رشد اما نکته ای که ثابت ماند این است که همیشه محیط پیرامون انسان دستخوش بازهای سیاسی وی در جهت کشب منافع بیشتر و بیشتر اوست و این سوال باقیست که چه کسی باید از حقوق محیط زیست دفاع کند؟ از آنجا که منابع محدود و نیازهای بشریت نامحدود و فزاینده است راهی جز حمله و جنگ بر سر این منابع محدود برای این موجود دو پا باقی نمانده است. در این مقاله به بررسی پیشرفت کیفیت جنگ از آغاز تاکنون و تأثیر آن بر اکوسیستم و نقش حقوق بین الملل در چراغ سبز یا قرمز نشان دادن به آن به روش تحقیق کتابخانه ای پرداخته شده است.

محیط زیست، سازمان ملل، مسئولیت حقوقی، جنگ، سیاست