فاطمه عباسی - کارشناس ارشد علوم محیط زیست، دانشگاه زنجان

گسترش صنایع و رشد صعودی بخش های مختلف اقتصادی در کشورهای پیشرفته بدون توجه و رعایت ملاحظات مربوط به حفاظت محیط زیست موجب تخریب اکوسیستم های طبیعی و بروز اثرات شدید بهداشتی در این کشورها گردیده است. (رجب زاده، 1387) نگرشی گذرا بر وضعیت محیط زیست جهان در دو دهه گذشته نشان می دهد که اثرات مخرب انسانی بر محیط زیست کاهش نیافته است. در واقع ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA) به طور گسترده به عنوان مطالعه اثرات یک پروژه، طرح پیشنهادی با برنامه بر روی محیط زیست تعریف شده است (Pacifica & Achieng,2007). ارزیابی اثرات توسعه بر محیط زیست فرآیند بررسی و مطالعات رسمی جهت پیش بینی اثرات، فعالیت ها و عملکردهای یک پروژه می باشد که در آن شناسایی و ارزیابی سیستماتیک پیامدهای پروژه ها، برنامه ها و طرح ها بر اجزای فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی، فرهنگی و اجتماعی- اقتصادی محیط زیست صورت می پذیرد. (داودیان و همکاران، 1393). تاکنون روش های مختلفی برای ارزیابی اثرات زیست محیطی فعالیتها توسعه یافته است و در جوامع مختلف بسته به شرایط موجود و ویژگی های منطقه از روش های خاصی استفاده می شود. در این مقاله سعی شده است تا روش های متداول ارزیابی اثرات زیست محیطی توسعه شامل: کارشناسی ویژه، فهرست، ماتریس، رویهم گذاری نقشهها و شبکه ها و منطق فازی مورد نقد و بررسی قرار گرفته و نقاط ضعف و قوت هر روش مشخص شود.

ارزیابی، اثرات زیست محیطی، ماتریس، شبکه ها، فهرست، کارشناسی ویژه