بررسی تاثیر شیوه کاربرد کودهای فسفات و سولفات روی بر برخی ویژگی های زراعی ذرت تحت تنش رطوبتی

به منظور بررسی تاثیر شیوه مصرف کودهای فسفات و سولفات روی بر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و کارایی مصرف آب ذرت تحت تنش رطوبتی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه بوعلی سینا همدان در بهار 93 انجام گرفت. عامل تنش رطوبتی در کرت های اصلی شامل سه سطح آبیاری بعد از 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر، و در کرت های فرعی دو عامل کود سولفات روی در سه سطح (عدم مصرف، محلول پاشی، مصرف خاکی به صورت پخش) و عامل کود فسفاته با دو سطح (مصرف پخش و مصرف نواری) قرار داده شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد، محلول پاشی سولفات روی عملکرد بیولوژیک را نسبت به حالت عدم مصرف و مصرف خاکی سولفات روی افزایش داد، محلول پاشی سولفات روی در تیمار عدم تنش رطوبتی نیز شاخص برداشت را نسبت به شرایط عدم مصرف و مصرف خاکی سولفات روی به ترتیب به میزان 16 و 15 درصد افزایش داد. بالاترین کارائی مصرف آب از تیمار دور آبیاری پس از 90 میلی متر تبخیر و مصرف نواری فسفات و محلول پاشی سولفات روی با میانگین (1/50 کیلو گرم دانه در متر مکعب آب) به دست آمد و کمترین میزان کارائی نیز به ترتیب در دور آبیاری کمتر و بیشتر (تبخیر 120 و 60 میلی متر) و مصرف پخش فسفات و عدم مصرف سولفات روی با میانگین (0/90 کیلوگرم دانه در متر مکعب آب) به دست آمد. محلول پاشی روی و مصرف نواری فسفات در هر سطح از تنش رطوبتی توانسته است مانع از کاهش کارایی مصرف آب گردد.

Keywords:

ذرت , عملکرد بیولوژیک , شاخص برداشت , کارایی مصرف آب