مصطفی سرکاری - کارشناس ارشد راه و ترابری
محمد شیرزادی ده کهنه - کارشناس ارشد راه و ترابری، شرکت مهندسی مشاور هیدروپارس طرح

در سالیان اخیر، افزایش سطح آلاینده ها و تراکم ترافیک در معابر شهری متصدیان شهری را برآن داشته است تا بابکارگیری حملونقل عمومی به ویژه در نواحی مرکزی شهر در راستای کاهش این معضلات برآیند. اما در این بین، وجودنواقصی همچون زمان طولانی سفر، وجود سرفاصله نامناسب وسایلنقلیه، نارضایتی از خدمات ارائهشده و عدم احساس راحتیدر وسایل نقلیه، شهروندان را به سوی عدم استفاده از حمل ونقل همگانی و استفاده مجدد از وسایل نقلیه شخصی سوق میدهد.به عنوان یک راهکار تاثیرگذار در راستای ارتقای کیفیت حمل ونقل عمومی، در سالیان اخیر، استفاده از سامانه اتوبوس های تندرو (BRT) در ایران و بسیاری از کشورهای جهان رواج یافته است. در این مقاله، نویسندگان سعی نمودهاند تا با مطالعه تاثیراجزای این سامانه حملونقل عمومی (مسیر، ایستگاه، وسیله نقلیه، سیستم جمع آوری کرایه و سیستم های هوشمند حمل ونقل (ITS) بر معیارهای سنجش کیفیت حملونقل عمومی (زمان سفر، قابلیت اطمینان، ظرفیت سیستم و راحتی حین سفر) اجزاء تشکیلدهنده این سامانه را ارزیابی نموده و در راستای طراحی و بهره برداری بهتر از این سامانه در سطح کشور پیشنهاداتی را ارائه نمایند. نتایج حاصل از بررسیها نشان میدهد، در بین پنج جزء اشاره شده، نوع مسیر ویژه دارای بیشترین تاثیر بر کیفیت حمل ونقل عمومی می باشد.

حمل ونقل عمومی، سامانه اتوبوس تندرو، معیارهای کیفیت حمل ونقل، ارزیابی