معصومه سادات مداح - کارشناسی ارشد معماری
فریبرز فرجزاده - کارشناسی ارشد معماری

امروزه مسئله حمل و نقل درون شهری مسئله ای مهم و انکارناپذیر در شهرهای ایران است که یکی از ستون های اصلی توسعه پایدار نامیده می شود. کاهش آلاینده ها، حفظ و نگهداری زمین و کارآمدتر کردن حمل و نقل همراه با ارتقای کیفیت زندگیباید در اولویت برنامه ریزی شهرها قرار گیرد. چنان که فقدان این برنامه ریزی ها سبب دغدغه مدیریت کلانشهرها در مدیریت حمل و نقل است. درهمین راستا، فرضیه ایجاد و توسعه حمل و نقل پایدار می تواند سبب مؤثرترین ابزار هدایت توسعه شهر، شکل دهی به محیط و ارتقای کیفیت زندگی شهری شود. در واقع با استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، فرهنگ سازی و کارگروهی و استفاده از نظام حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس شرکت واحد، قطار شهری (مترو) و ... می توان کیفیت مسافرت درون شهری را بهبود بخشید. ضمن آنکه احداث مترو یکی از مهمترین راهکارهای حل مشکل ترافیک در جهان معرفی شده است. این مقاله سعی بر آن است که تأثیرات شبکه مترو را بر روی توسعه حمل و نقل شهری بررسی کند که به روش کاربردی و از حیث شیوه مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی شکل گرفته است. شیوه جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و مطالعات میدانی انجام شده است.

حمل و نقل پایدار، مترو، توسعه شهری، شبکه ارتباطی زیرزمینی