مقایسه و بررسی روش های تزریق شیمیایی و پلیمری در مقاوم سازی آثار تاریخی همراه با مطالعه موردی و ارائه راهکارهایی جهت مقاوم سازی سازه ها

با توجه به اهمیت آثار باستانی و بناهای تاریخی که مبین تمدن و قدمت تاریخی هر ملتی محسوب می گردد و همچنین با توجه به سرعت گرفتن تخریب بناهای باستانی در دهه های اخیر به علت آلودگی های زیست محیطی ناشی از فعالیت های بشر و زلزله و بلایای طبیعی، بحث مرمت و مقاوم سازی بناهای تاریخی اهمیت ویزه ای به خود گرفته است. در بسیاری از بناهای تاریخی، ایران و بخصوص آنچه مربوط به بعد از اسلام است، سازندگان بنا، قوس ها و گنبدها را به عنوان عناصر مرکزی اثر تاریخی، بعنوان عناصر هنری و معماری اثر و همچنین بعنوان قسمتی از سیستم باربر بنای تاریخی به کار گرفته اند. لازم به ذکر نیست که در ساخت این آثار و بناها از آجر و بعضاً از خشت استفاده شده است. به دلیل ضعف شدید سازه های با مصالح بنائی در مقابل نیروهای لرزه ای، سطح پایین جذب انرژی زلزله آنها و خصوصیات مقاومتی نامناسب مصالح بنائی به خصوص در تحمل تنش های کششی، باید برای بهبود رفتار این ساختمان ها چاره اندیشی شود. (در این مقاله راهکارهایی جهتمقاوم سازی آثار تاریخی ارائه می گردد). در این مقاله مطالبی پیرامون نحوه مقاوم سازی سازه ها با رشته های پلیمری و مقاوم سازی بناها با استفاده از تزریق مواد شیمیایی بیان شده است. سپس با بررسی نتایج حاصل از تحقیق های ازمایشگاهی، تدثیر رشته های پلیمری در رفتار قوس های آجری و تأثیر تزریق شیمیایی بر روی بناهای آجری مورد بررسی قرار می گیرد.

Keywords:

مقاومت سازی , تزریق , رشته های پلیمری , مصالح بنائی , نیروهای لرزه ای