امیررضا باقی پور - کارشناس اداره بنادر و دریانوردی بندرلنگه

بخشی از مردم کشورمان در شمال و جنوب، ساحل نشین هستند که زندگی آنها متاثر از حمل و نقل دریایی ، توسعه بنادر وامکانات در این مناطق است اما توسعه ای که به طور کلی مناسب ساحل نشینان باشد نه تنها به صورت موقت و حتی به صورت دائمی و نابود کننده اتفاقی است که در حال حاضر با توجه به عدم برنامه ریزی و عقب بودن از تصمیمات سازمان جهانی دریانوردی باعث آسیب رسیدن به دریا و منابع دریایی در خلیج فارس گردیده است. توسعه ای که تنها به دنبال افزایش حمل و نقل دریایی ، ایجاد تاسیسات پهلو دهی شناور و ترانزیت کالا است. در صورتی که در کنار این موارد باید به فکر ایجاد تاسیسات دیگری از جمله امکانات تحویل گرفتن زباله ،فاضلاب و مواد نفتی از شناورها باشد به طور مثال در جزیره خارک به عنوان یکی از بزرگترین پایانه های صادارات مواد نفتی کشور هنوز امکانات تحویل فاضلاب ، زباله و آب خن وجود ندارد که این تنها به ضرر ساحل نشینان تمام می شود زیرا شناور مجبور به تخلیه این مواد در دریاست و در مقابل ساحل نشینان خلیج فارس و دریای عمان نیز با این عمل در حال از دست دادن منابع دریایی خود هستند. حفظ منافع ساحل نشینان هیچ وقت مورد نظر قرار نگرفته است در صورتی که حفظ منافع آنها می تواند خود نیز باعث توسعه دریا مهور گردد. تاکنون معیار سنجش ساخت و ساز بوده است اما باید ببینیم چقدر این معیار باعث ایجاد فعالیت اقتصادی ساحل نشینان گردیده است. در این مقاله بر این هستیم تا اثرات حمل و نقل بر اکوسیستم دریایی را مورد برسی قرار دهیم

بنادر ، آبهای ساحلی ، آلاینده های نفتی ، حمل و نقل دریایی